I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Original text

In dit artikel zullen we het hebben over loopneus en luchtwegaandoeningen in brede zin (voornamelijk acute luchtweginfecties, die een traag karakter hebben, zonder koorts, maar heel lang, bijvoorbeeld droge hoest, keelpijn, hoofd alsof het “vierkant” en “luidruchtig” is, constant gedurende 2-3 weken). In deze gevallen spreekt professor Pezeshkian over microtrauma's en somatisatie als gevolg van verzwakking van het immuunsysteem, het autonome zenuwstelsel en het zenuwstelsel. Zijn dit microtrauma's of microstress? Om het voor de lezers duidelijker te maken, zal ik een voorbeeldexperiment geven met een kikker en kokend water! Ze zetten een doorzichtige bak met water op het vuur en brachten het aan de kook, en plotseling gooiden ze er een kikker in. 🐸 sprong onmiddellijk uit het water, kreeg brandwonden, maar leefde. De tweede keer werd de kikker in een koude bak met water geplaatst en op laag vuur gezet, zonder te merken dat de temperatuur van het water langzaam steeg, geleidelijk aan gewend rakend, hij deed geen pogingen om uit de bak te komen en eindigde terwijl het wordt gekookt... Een triest experiment, maar een goede illustratie van de problematiek van microtrauma's. Microtrauma’s zijn heel kleine gebeurtenissen, op het eerste gezicht niet significant, om zo te zeggen ‘kleine dingen in het leven’: ochtendfiles, een collega met een slechte adem, een vrouw die ‘s avonds ‘zeurt’, huiswerk maken met de kinderen totdat 12 's nachts.. Dit is iets constants, dagelijks of wekelijks, vervelend, waarmee een persoon zich neerlegt en denkt “dat het zo hoort te zijn”, dat “dit het leven is” en dat een persoon “niet meer kan veranderen. iets." Als gevolg hiervan duwt een persoon deze ongemakken weg, in de overtuiging dat hij eraan gewend is. Tegelijkertijd staat de psyche onder constante spanning om met micro-stressoren om te gaan, maar als ze moe wordt, verzwakt de afweer van het lichaam en wordt de persoon 'ziek'. Zelfs uitspraken en volkswijsheden weerspiegelen deze toestand: 'kan 'er niet tegen' - het is niet comfortabel om in hetzelfde gezelschap te zijn als een persoon, maar je moet last hebben van een verstopte neus (vaker van chronische aard als het contact lang en constant is); "de spraakkracht verloren" - er is veel verontwaardiging over iets of iemand, maar drukt het niet uit, blijft stil - dit leidt tot tonsillitis en andere keelziekten. "Je bent hier al vol van of hebt er genoeg van" - dit gaat over overbelasting van verplichtingen en verantwoordelijkheid (vaak niet de jouwe) op het werk, wat leidt tot stagnatie in de nasopharynx - etterende keelpijn, sinusitis, die ziekten die leiden tot langdurige behandeling (ziekteverlof, vakantie, lichter werkschema). Nu bied ik u een kleine oefening aan die u zelf thuis kunt doen. Onthoud en noteer 5 (tenminste, als je meer krijgt, schrijf meer) microtraumatische gebeurtenissen in je leven van de afgelopen maand (als de gebeurtenis zich één keer per week herhaalt, maar regelmatig gedurende 4 weken, kan dit als microstress worden beschouwd ). Denk en schrijf dan op hoe je ermee omgaat, hoe je erop reageert en op welke manier dan ook reageert? Met andere woorden: wat doe je nadat je het hebt meegemaakt. Als de reactiestrategieën destructief zijn, bijvoorbeeld ruzie, gulzigheid of weigering om te eten, roken, ziekte, alcohol, elke vorm van gokverslaving, rondhangen op sociale netwerken, urenlang doelloos aan de telefoon kletsen - “niets om over te praten” , enz., dan moeten ze worden veranderd. Destructief kan worden beschouwd als degenen die uw gezondheid schaden, tijd "stelen", geen voordelen opleveren, isoleren ten koste van de communicatie met familie, kinderen, vrienden, de bewustzijnsstaat veranderen ( in het geval van PAS - alcohol, drugs). Het is belangrijk om te begrijpen dat we niet met stress omgaan door gebruik te maken van destructieve manieren om op stress te reageren; we gaan ervan weg, alsof we een ‘pijnstiller’ drinken, maar het probleem gaat niet weg en blijft de binnenkant langzaam belasten. terwijl het naar het onderbewustzijn afdaalt en vroeg of laat aan het licht komt. Dus als je destructieve reacties op stress in je arsenaal aantreft, moet je met constructieve reacties komen! En langzaamaan kun je het morgen gaan introduceren, om de oude te vervangen. Maak voor jezelf een lijst van 5 nieuwe CONSTRUCTIEVE!