Beantwoord jezelf de vraag: “Wanneer heb je voor het laatst met je kind gesproken?” We hebben het niet over een eenzijdige monoloog met lezingen over correct gedrag, maar over GESPREK. Vaak stellen we de vraag: “Hoe gaat het met je?” We luisteren niet eens naar het antwoord, we vergeten meteen wat we vroegen en beginnen ons met onze eigen zaken te bemoeien. In het beste geval probeert het kind zijn indrukken van de dag te delen. Maar wij, ouders, 'kapten' zijn verhaal onmiddellijk af met zinnen - 'Hoe vaak heb ik gezegd...'; "Het is allemaal onzin!" enzovoort. Het kind, dat zo'n houding ten opzichte van zichzelf ziet, probeert je vraag over dringende zaken in zo kort mogelijke zinnen te beantwoorden of zwijgt gewoon (ze horen hem toch niet). Nadat hij een tiener is geworden, weigert het kind botweg zijn zaken met zijn ouders te bespreken. Waarom? Deels komt dit doordat we de voorkeur geven aan een serie of voetbal op tv, of als we thuiskomen van het werk schreeuwen we tegen ze dat ze ons met rust moeten laten, omdat we de hele dag hebben gewerkt. En als we bedenken dat we verantwoordelijk zijn voor het kind en dat er 'over het algemeen verschrikkelijke dingen gebeuren', streven we naar het kind. Maar als antwoord horen we: “Alles is in orde.” Nu willen we met ons kind praten, maar we weten niet hoe of waar we moeten beginnen. Omdat we de controle over het kind verliezen, proberen we onze mening aan hem op te dringen, zijn vrijheid te beperken en daarmee toch al conflicterende relaties te verergeren. GESPREK met ouders is erg belangrijk. Alleen door contact kunnen we leren over de problemen van ons kind, de problemen die hem bezighouden, waar hij zich zorgen over maakt. Door naar ons kind te luisteren, zullen we niet alleen de ontwikkeling van opkomende complexen kunnen stoppen, maar zullen we ook in staat zijn om op tijd ‘de noodklok te luiden’ in geval van geweld tegen het kind, zijn opname in ‘slecht’ gezelschap, of het begin van drugs- en alcoholmisbruik. We kunnen ons kind leren hoe hij zich correct moet gedragen in verschillende gevaarlijke situaties. Zelfs een triviaal probleem (naar de mening van een volwassene) vereist een oplossing samen met het kind. Uw zoon heeft in de eerste klas toegegeven dat hij verliefd is geworden op een meisje, maar zij geeft geen antwoord? Leef met hem mee, denk aan je ongelukkige liefde. Als hij bang is dat hij klein is, laat dan een doktersvideo zien over de eigenaardigheden van leeftijdsgebonden fysiologie of vertel hem dat het lichaam tijdens de adolescentie groeit en dat het niet bekend is hoe groot het kind over een jaar zal zijn. Als we naar ons kind luisteren, zelfs als we begrijpen wat hij componeert, is het niet nodig om te zeggen: 'Je liegt.' Het is beter om het doel van de fantasie te achterhalen. Het kind herinnert zich misschien een detail dat aanleiding gaf tot het fictieve verhaal. Kent u de zinsnede ‘Door de mond van een kind spreekt de waarheid’ nog? Denk eraan wanneer een kind verklaart dat hij de oom of tante van de buren niet leuk vindt, of dat hij zag hoe de oom, die wij als een respectabel en aardig persoon beschouwen, een passerende hond schopte. Kinderen voelen mensen instinctief aan, en maniakken zien er zeer aangenaam en vriendelijk uit. Er zijn veel gruwelijke gevallen van geweld waarbij een kind zwijgt, denkt dat het zo hoort of bang is voor straf van zijn ouders. Dit had voorkomen kunnen worden als de kinderen een vertrouwensrelatie met mama en papa hadden gehad. Vaak laten ouders zich bij het kiezen van een extra club voor hun kind alleen leiden door hun persoonlijke verlangens. Moeder wil dat Petya een geweldige violist wordt, en de jongen wil zijn gehate viool voor altijd kwijtraken. Als haar zoon protesteert, beschuldigt zijn moeder hem van ondankbaarheid en zegt: ‘We hebben zoveel geld en moeite in jou geïnvesteerd, en hoe zit het met jou?’ Maar ze waren simpelweg niet geïnteresseerd in zijn wensen. Daarom, voordat u uw mening opdringt en uw kind dwingt uw dromen waar te maken, praat met hem, geef uw redenen voor uw beslissing en luister naar hem. En dan zal er in de toekomst veel minder teleurstelling en wrok zijn. Zie je hoeveel nadruk je kunt leggen op een normaal gesprek met een kind? Het is niet alleen nodig om te luisteren naar wat uw kind zegt, maar ook om te analyseren wat er wordt gezegd. U hoeft niet bang te zijn om uw kind in uw bedrijf toe te laten, in de veronderstelling dat hij het niet zal begrijpen omdat hij klein is. Communicatie moet tweerichtingsverkeer zijn. Deel uw angsten, vreugden en zorgen met uw zoon en dochter en zij zullen zo open mogelijk tegen u zijn. Opties.