Ondanks het feit dat ik een korte tijd op een nieuwe plek heb gewerkt, slaagde ik erin een gevoel van verveling tegen te komen en besloot ik na te denken en de componenten ervan te analyseren. En ook wordt de relevantie van het artikel nu veroorzaakt door de situatie in de wereld, die je al goed kent. Ik begon na te denken over waarom we zo'n emotie als verveling voelen. Ik zou zeggen dat we ons om twee belangrijke redenen vervelen: als we iets doen wat we niet willen doen; Wanneer we onszelf niet toestaan ​​te doen wat we zouden willen doen. Op basis hiervan, uit verveling, moet je de volgende vragen beantwoorden: - Wat laat ik mezelf precies niet doen wat ik wil? levert het mij geen plezier en zin op? Bij het beantwoorden van bovenstaande vragen is het belangrijk om te begrijpen en je ervan bewust te zijn dat er altijd wel een aantal redenen zijn waarom je bepaalde handelingen wel of niet doet, je verlangens, plannen, etc. realiseert. dat uw interesse niet wekt, is bijna altijd een deel van uw behoeften waard. En voordat je iets verandert, is het belangrijk om deze behoefte te begrijpen en na te denken: “Hoe kan ik deze op een andere manier bevredigen, waardoor ik er misschien meer plezier aan beleef dan nu?”. Laat me je een eenvoudig voorbeeld geven: laten we zeggen dat je voortdurend dingen doet die voor u oninteressant zijn op uw werk. Je verveelt je als je eentonig of zinloos werk doet. En het zou niet erg correct zijn om tegen u te zeggen: "Verlaat dus uw baan als het u geen plezier en interesse schenkt." Maar hoogstwaarschijnlijk schuilt achter de vervulling van deze verplichtingen uw behoefte aan veiligheid en financieel welzijn, en dan zal het verliezen ervan gevaarlijk voor u zijn. Of misschien schuilt er achter het vervullen van werkverplichtingen een menselijke behoefte aan erkenning en respect, die u wordt gegeven op basis van de resultaten van het verrichte werk, omdat u als geen ander deze verantwoordelijkheden goed en correct vervult. Natuurlijk kunnen er ook andere redenen achter deze acties schuilgaan, bijvoorbeeld een gevoel van gemeenschap met het team of de behoefte aan macht, het bekleden van een leiderschapspositie, etc. Door onze behoefte te begrijpen, kunnen we begrijpen hoe graag we onze behoefte willen blijven voortzetten. doe iets op basis van deze behoefte. Zo ja, hoe kan ik haar dan op een iets andere manier tevreden stellen, als dit mogelijk is in mijn huidige situatie. Dit is de reden waarom verandering vaak niet snel en gemakkelijk gebeurt, het vereist innerlijk werk. En als we bezwijken voor verveling, kunnen we het merken dat we juist in deze toestand echt beginnen na te denken over wat belangrijk voor ons is. Welke dromen en plannen we hebben of al eerder hadden, maar die om de een of andere reden nu niet gerealiseerd worden. Geleidelijk aan veroorzaakt dit woede of zelfs verwarring en hulpeloosheid. En met langdurige verveling en wanhoop. Maar de waarde van verveling en soortgelijke toestanden is dat het een geweldige energie is die kan worden gebruikt voor veranderingen, voor het begrijpen van je dromen en plannen. Als ik in zulke toestanden ben, worden een pen en een stuk papier mijn trouwe assistenten, met behulp waarvan ik een wenselijker beeld van mijn leven opbouw. Als we gaan zitten en onszelf toestaan ​​zich echt te vervelen, zonder onszelf te schoppen omdat we ons vervelen, door verschillende ‘vervangende’ activiteiten te schrappen, kunnen we merken dat we echt ergens over gaan dagdromen. En het zijn deze dromen, met het juiste niveau van moed en geduld, die het onderwerp zijn van verdere analyse, het maken van plannen en gewenste schuldgevoelens. Het komt echter voor dat we ons door verveling schuldig voelen vanwege onze eigen ‘luiheid’ en ‘luiheid’. Maar als we ons vervelen, kunnen we productiever zijn in het opbouwen van ons leven dan wanneer we ergens druk mee bezig zijn. Als we onszelf soms toestaan ​​om ons te vervelen en niets te doen, kunnen we ontdekken dat we een creatieve (namelijk creatieve) droom hebben over wat we willen. En op deze momenten is het beter om niet tegen jezelf de woorden te zeggen: "als alles maar precies zo zou zijn", maar jezelf de vraag te stellen: "Wat kan ik doen zodat alles is zoals het is in mijn dromen en plannen?" ?” EN.