Het huishouden is behoorlijk zwaar werk. Het is niet alleen moeilijk en niet zozeer fysiek. Vrij eentonige handelingen, gebrek aan zintuiglijke indrukken en een kleine toestroom van nieuwe informatie leiden geleidelijk aan tot emotionele uitputting. Bovendien zijn de resultaten van de bevalling van een vrouw van zeer korte duur: alles wat gewassen en gestreken is, wordt snel weer vuil, en na een tijdje zal er geen spoor meer over zijn van het gekookte voedsel. Psychologen hebben bewezen dat het werk met zich meebrengt tevredenheid, de resultaten moeten merkbaar zijn en de moeite waard gewaardeerd worden. Het zou goed zijn als de leden van het huishouden dit niet zouden vergeten, maar... op de een of andere manier gebeurde het dat een vrouw thuis niet vaak werd geprezen, bijvoorbeeld op 8 maart (bestaande uitzonderingen benadrukken alleen de regel). , kom ik vaak uitingen van emotionele ‘burn-out’ tegen bij vrouwen wier hoofdtaak het huishouden is. En naast theoretische, wetenschappelijke methoden om emotionele burn-out te overwinnen, ontdek ik, met de hulp van mijn cliënten, nieuwe niet-standaard manieren van werken. Het raadplegen van een vrouw gaf me een ontdekking: je kunt de staat van emotionele uitputting verlichten ... met behulp van 'damesromans' lees ik persoonlijk liever Leskov, Toergenjev, Dostojevski, maar menselijke emoties en voorkeuren zijn zeer onstabiele toestanden. Er zijn momenten waarop klassieke literatuur niet werkt. En dit zijn niet noodzakelijkerwijs moeilijke tijden. Het is alleen zo dat iemand niet merkt hoe chronische vermoeidheid zich in hem ophoopt. Tijdens het advieswerk hoorde ik regelmatig van een van de vrouwen verwijzingen naar helden en situaties uit de boeken van Ekaterina Vilmont. Volgens de wetten van mijn genre (ik bedoel psychologische begeleiding en psychotherapie) is het noodzakelijk om te begrijpen welke ‘taal’ de cliënt spreekt. Dus kocht ik een van de boeken (als de klant naar Dostojevski verwees, zou ik het graag herlezen) en las het in 1 avond uit. Dit verraste me: ik had nooit verwacht dat ik na de klassiekers dergelijke literatuur niet uit ‘plicht’, maar gewoon als interessante lectuur zou lezen. Na wat nadenken en het lezen van nog 2-3 soortgelijke boeken, besefte ik wat het geheim was. Het blijkt dat het een kwestie is van identificatie (correlatie, vergelijking van jezelf met de held). Deze romans presenteren een historische, sociale en psychologische situatie die veel van onze landgenoten nauw aan het hart ligt. Niet helemaal, maar in de inhoud van de roman, het psychologische portret van de heldin, ziet de lezer zichzelf. Bovendien kun je een boek vinden waarin dit toeval de realiteit zo dicht mogelijk benadert. Nadat ze heeft ontdekt dat de roman enigszins 'spiegelt', ervaart de lezer alle gepresenteerde wisselvalligheden alsof ze zichzelf overkomen, tot aan het gelukkige einde. Dit is ook een psychologische wet: we identificeren ons onwillekeurig met een persoon die, zo lijkt het voor ons, is vergelijkbaar met ons; en hebben de neiging de gebeurtenissen in zijn leven als het onze te ervaren. Het grootste deel van het psychotherapeutische effect wordt geassocieerd met een gelukkig einde. Uiterlijk gebeurt er niets met de lezer van de roman, maar als resultaat van succesvolle gebeurtenissen in het leven van het prototype - de heldin van de roman, nemen het zelfrespect en het zelfvertrouwen van de vrouw toe. Hoe dit zou gebeuren als zij zelf de beschreven gebeurtenissen zou meemaken. Dit is het geheim van 'vrouwelijke' romances: door thuis te blijven, het dagelijkse moeilijke huishoudelijke werk te blijven doen, zonder iets of iemand in haar leven te veranderen (en anderen te veranderen, oh, hoe moeilijk en, in de regel, onmogelijk), een De vrouw ervaart een golf van emotionele indrukken en, belangrijker nog, een groter gevoel van eigenwaarde. Maar dit laatste kan in ieder geval tot positieve veranderingen in het leven leiden: een goed humeur geven. Wat op zichzelf geen kleinigheid is.