Over pijn ervaren Ik wil schrijven over het ervaren van mentale pijn en de aanbevelingen die hierbij kunnen helpen. Laat ik meteen een voorbehoud maken: ik bedoel de ervaring van pijn in de aanwezigheid van psychologisch trauma in het verleden. Wanneer iemand het trauma begint te verwerken en de gebruikelijke manieren om met de ervaring waarbij het trauma bestaat niet langer worden gebruikt, beginnen gevoelens te verschijnen en begint de persoon emotioneel te ontdooien. En de meest voor de hand liggende eerste sensatie is pijn. Bovendien kan het worden veroorzaakt door volkomen triviale omstandigheden voor een niet-gewonde persoon. Kleine dingen - iemand heeft niet gebeld, een vergadering geannuleerd, iets gezegd, enz. Die. voor ons, degenen die hier geen trauma hebben, lijkt alles triviaal en is de kracht van de reactie volkomen onevenredig aan wat er gebeurt. Maar psychologisch trauma is kenmerkend voor het feit dat het zulke sterke reacties kan veroorzaken. Ter referentie: een voorbeeld is fysiek: als we gezond zijn, zijn we in staat om verschillende belastingen te weerstaan ​​of een langdurige ziekte, dan kan elke impact, zelfs een zeer kleine, een sterke reactie veroorzaken; Dus als je iemand bent die in het verleden een trauma heeft opgelopen en je wordt op een pijnlijke plek geraakt, dan is het erg belangrijk om deze pijn een plek te geven. Als je het letterlijk ervaart, is het heel goed om te huilen als je kunt. Het is op dit moment erg belangrijk om niet na te denken over het waarom en waarom, hoe die persoon dat zou kunnen doen, enz. Met andere woorden, zet uw hoofd uit en redeneer zoveel mogelijk over het onderwerp. En geef je gewoon over aan de ervaring. Alleen dan krijgt het de kans om er doorheen te gaan, om op te drogen. En zoals de praktijk laat zien, is het behoorlijk snel, maximaal een uur of twee. Het is op dit moment erg belangrijk wie er in de buurt is, het is noodzakelijk om alle mensen te beperken die de ervaring devalueren, de ervaring teniet doen, vooral die zeggen - wat een onzin - vergeet het en ontspan, maak je geen zorgen meer. Als we het over blessures hebben, is dat geen onzin. Als jij de persoon bent die naast iemand zit die een dergelijke aandoening ervaart, zijn heel eenvoudige handelingen belangrijk: fysieke aanwezigheid, je kunt thee zetten of de persoon water geven, ga gewoon naast hem zitten. Het is belangrijk om niet bang te zijn, en vooral niet om iemand te redden. Vooral niet rustgevend. Ik herhaal het nog een keer: het is belangrijk om je te laten huilen, om de spanning een beetje te verlichten. Als jij de persoon bent die willens en wetens in het trauma van een ander terechtkomt, dan ligt alles wat ingewikkelder. Omdat dergelijke pijn herhaaldelijk samen zal moeten worden ervaren in een relatie samen. Idealiter is het mogelijk om fysiek in de buurt aanwezig te zijn. Tact en vriendelijkheid in de communicatie zijn erg belangrijk. Het is een lastig moment om niet in een schuldgevoel te vervallen en niet als reactie met tomaten te gaan gooien, vooral als woede gepaard gaat met pijn. Het is belangrijk om te begrijpen dat de stroom van al deze sterke emoties niet rechtstreeks op jou gericht is, maar dat jij iemand bent die simpelweg per ongeluk het korstje van een wond heeft geplukt. En hier, als de relatie belangrijk is en de weg de pijn van de Ander zal moeten weerstaan, misschien wel voor een hele lange tijd. Om daar te zijn, om de volle kracht van emoties en tranen te verdragen. Het is best moeilijk. Maar dit is de enige manier om te leven en het proces te voltooien.