Van de auteur: Bron: www.mindupdate.com/2011/10/the-science-behind-getting-chills-from-music/ Je favoriete operastuk heeft zijn hoogtepunt bereikt climax, en je hebt het gevoel alsof je kippenvel hebt. Of misschien stonden je haren zelfs overeind. Maar waarom is er een speciale naam voor dit fenomeen: ‘door muziek veroorzaakte trillingen’, en enig onderzoek van de afgelopen jaren over dit onderwerp brengt ons naar een nieuw niveau, waardoor we kunnen nadenken en praten over een fundamenteel nieuwe visie op het fysiologische en fysiologische. psychologische effecten van geluid op het menselijk lichaam Misschien heeft operamuziek dat effect niet op jou, maar ik heb het als voorbeeld als uitgangspunt genomen, omdat recent onderzoek van musicoloog David Huron specifiek aangeeft dat opera een serieuze reden is om te geven. kippenvel, d.w.z. To. “Het merendeel van de geluiden wordt geproduceerd in het bereik van 3-4 kHz. Het menselijk lichaam is erg gevoelig voor dit bereik, misschien omdat dit het bereik is van de menselijke kreet.” In de volledige versie van het onderzoek beschrijft Huron de biologische redenen voor deze reactie. Volgens de conventionele logica is het feit dat mensen een speciale gevoeligheid voor geschreeuw hebben ontwikkeld een biologische noodzaak geworden; onze oren zijn zelfs in staat een menselijke schreeuw van een veel grotere afstand te horen dan welk ander geluid dan ook. De kreet van een baby vertegenwoordigt bijna hetzelfde bereik, en (wat helemaal niet verrassend is) is ook buitengewoon gemakkelijk waar te nemen, met hetzelfde disharmonische effect op een persoon. We zijn eenvoudigweg klaar om een ​​krachtige reactie op deze tonen te produceren. Dat is logisch, maar waarom is ‘kippenvel’ dan zo’n prettig en wenselijk gevoel als het meestal een reactie is op een beangstigende of verontrustende gebeurtenis? Welnu: de hersenen, zo betoogt Huron, hebben twee concurrerende functies. Ten eerste wordt er een beroep gedaan op het onderbewuste, de ‘snelle reactie’, om ‘zo snel mogelijk te reageren, vooral op gevaar’. De andere, ‘langzame, weloverwogen reactie’, is bedoeld om ‘zo zorgvuldig mogelijk te reageren’. Wanneer een luisteraar koude rillingen ervaart, denkt Huron, is zijn eerste reactie op een alarmerende stimulus angst; dan komt het plezier, dankzij de bewuste beoordeling van de stimulus als volkomen onschadelijk. De “muzikale sensatie” is dus een aangenaam fenomeen om dezelfde redenen waarom sommige mensen van “horrorfilms” genieten – op een zenuwachtig niveau; wanneer de angstreactie wordt geactiveerd, ‘prikkelt’ dit de hersenen en het lichaam. En juist vanuit het gevoel een gevaar te hebben overwonnen – dat nooit reëel was – kan iemand plezier ervaren. De geluiden die "kippenvel" veroorzaken, hebben een zekere gelijkenis met de gebeurtenissen die in horrorfilms worden afgebeeld - beide hebben een verrassend effect. Plotselinge scherpe veranderingen in volume, ritme en spanning worden door Huron opgemerkt als de belangrijkste muzikale fragmenten die ‘muzikale trillingen’ kunnen veroorzaken. Volgens de statistieken hebben de meeste mensen nog nooit zulke sensaties ervaren. Hier zijn de gegevens uit het artikel dat we hier bespreken: 47% van de studiedeelnemers meldde dat ze nog nooit “muzikale kriebels” hadden ervaren. Vrouwelijke deelnemers hadden meer kans om deze sensatie te ervaren dan mannen (dit wordt bevestigd door een groot aantal onderzoeken). De kans dat deelnemers “kippenvel” kregen was veel groter als ze de kans kregen om de muziek voor het experiment te kiezen. Er bestaat dus een direct verband tussen de bekendheid van muziek en het vermogen ervan om trillingen te veroorzaken. Natuurlijk zijn ‘muzikale trillingen’ en ‘reacties op bepaalde frequenties’ veroorzaakt door de synchronisatie van hersengolven twee totaal verschillende verschijnselen, maar ze hebben enkele overeenkomsten. Interessante principes van de neurowetenschappen De meest voor de hand liggende Een van deze principes is het feit dat geen twee mensen precies hetzelfde zijn, en dit geldt voor alles, inclusief cognitieve reacties op blootstelling aan verschillende geluiden. Wat voor de een een absoluut verbluffend en hartverscheurend muziekstuk is, kan de ander totaal onverschillig laten. En de synchronisatietonen die leiden.