Van de auteur: De laatste tijd komen in mijn praktijk steeds vaker gevallen voor van vrouwen die in een of andere mate last hebben gehad van intimidatie. Ja, het is niet nieuw, maar een beangstigend patroon is dat sommige cliënten werden lastiggevallen door een psycholoog. Wat zijn de redenen en wat kan ik eraan doen - lees hieronder in mijn artikel. Ik verzamel al heel lang mijn gedachten om mijn gedachten en conclusies te delen. Zoals in de aankondiging staat, hebben de afgelopen zes maanden acht vrouwen contact met mij opgenomen (namen worden uiteraard om ethische redenen en vertrouwelijkheid niet vermeld) die in een of andere mate door mannen zijn lastiggevallen. Nog beangstigender was dat 4 van de 8 werden lastiggevallen door mijn collega's, dat wil zeggen mannelijke psychologen. Ik ben altijd een fervent tegenstander van seksisme geweest, vooral dergelijke uitingen op psychologisch gebied, waar psychologisch getraumatiseerde en kwetsbare mensen met dergelijke interactie ontvangen. er is zelfs een nog groter trauma en een verslechtering van de aandoening. Nu proberen velen de schuld op vrouwen af ​​te schuiven, waarbij ze slachtoffergedrag gebruiken dat de mannelijke sekse ertoe aanzet zich op deze manier te gedragen, maar zoals we weten zijn beiden altijd schuldig. Ik probeer niemand schuldig te maken met mijn woorden, ik wijs eenvoudigweg op de redenen voor wat er gebeurt en waarom dit gebeurt. Wanneer iemand een psycholoog kiest, wordt hij, na het bestuderen van alle diploma's, certificaten en werkmethoden, begeleid door een innerlijk gevoel van comfort. Heel vaak gebruiken cliënten de uitdrukking ‘mijn psycholoog’ (precies in de zin van volledig wederzijds begrip en innerlijk comfort bij het werken met hem) en ‘niet mijn psycholoog’ (in de context van ongemak en angst, wantrouwen jegens de methoden en specialist). Vooral in situaties van intimidatie beschikten psychologen over een complete set methoden om een ​​therapeutische relatie op te bouwen die leidde tot volledig vertrouwen, in sommige gevallen tot suggestieve onderwerping. Dat wil zeggen dat mensen de verworven psychologische kennis in feite gebruikten om hun doelen te bereiken, aan hun behoeften te voldoen en misbruik te maken van de zwakke punten van de psyche van de cliënt. Na een vergelijkende analyse te hebben uitgevoerd, ontdekte ik dit: - alle cliënten in hun levensscenario heeft problematische relaties met hun vader (echtscheiding, mishandeling, zijn moeder bedrogen, enz.) - drie hebben een slachtoffercomplex, hadden of zijn in codependente relaties; - 3 op de 4 vrouwen zijn eerder lastiggevallen en seksueel geweld gepleegd. Het is natuurlijk te vroeg om conclusies te trekken totdat je de afhankelijkheid en invloed in het laboratorium en experimenteel hebt bewezen. Maar naar mijn mening is het probleem van intimidatie door een therapeut dat een vrouw onbewust op zoek is naar iemand die haar lijdensscenario kan realiseren (denk aan de driehoek) en tegelijkertijd problemen heeft met haar eigenwaarde en een gevoel van eigenwaarde. persoonlijke grenzen. Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan seksuele strakheid. Seksualiteit is energie die vrijelijk door het lichaam en daarbuiten stroomt. Wanneer de kanalen geblokkeerd zijn (opvoeding, schaamte, verboden van ouders en de omgeving), stapelt de energie zich op en breekt deze, net als in een kokende ketel, uit. Dit is natuurlijk niet de schuld van de cliënt, aangezien al het bovenstaande is gevormd onder invloed van ouders en de omgeving, en een adequate specialist de redenen zou kunnen uitleggen en wat te doen in dergelijke gevallen over “collega’s” die zich niets aantrekken van de ethische code, het therapeutisch contract, enz., zichzelf meer toestaan ​​dan zou moeten. En dus de redenen waarom zo iemand zijn kennis gebruikt om zijn behoeften te bevredigen: - lage kwalificaties (niet genoeg kennis over de gedragsregels, kennis in het opsporen van overdrachten en tegenoverdrachten - laag zelfbeeld (het bevredigen van zijn behoeften ten koste van). van anderen verhoogt zijn gevoel van eigenwaarde); - psychologisch trauma (vaak zijn ze zelf onderworpen aan geweld of hebben ze een dergelijk gedragspatroon in het gezin gezien) - slechte relaties met leeftijdsgenoten en collega's (gebrek aan erkenning werkt soms narcistisch gedrag in de hand);)