. Hij is al een volwassen man en de meest verschrikkelijke herinnering is dat hij als tiener ooit door zijn klasgenoten werd geboycot. Natuurlijk waren ze onbeleefd, kunnen we het bylling noemen? Deze 'IRL'-scenario's (in het echte leven) gebeuren voortdurend en worden vaak overgedragen naar de online wereld. Hoewel beledigingen, uitsluiting en zelfs totale agressie niet altijd voldoen aan de technische definitie van cyberpesten (aanhoudende, gerichte intimidatie via digitale media gedurende een bepaalde periode), doen ze nog steeds pijn. De beste verdediging tegen al deze problemen is preventie en onderwijs: kinderen leren wat het betekent om vriendelijk en respectvol te zijn. Een verantwoordelijke digitale burger kan veel problemen in de kiem smoren. Maar als er problemen ontstaan, kunnen ouders begrijpen wat er gebeurt en op de een of andere manier helpen. Wat zijn, afgezien van regelrecht cyberpesten, nog andere dingen die onze kinderen online kunnen doen? Ghosting Wanneer vrienden de online contacten verbreken en niet meer reageren, is er sprake van ghosting. Niet reageren op iemands berichten of snaps is eigenlijk een manier van communiceren in tijden van verandering of onrust onder een groep vrienden. Vaak negeren kinderen de persoon eenvoudigweg, in plaats van het probleem ooit te bespreken. Hoe ermee om te gaan: Genegeerd worden is niet gemakkelijk. In plaats van te vertrouwen op de oude opvoedingstruc: 'Als ze je negeren, zijn het duidelijk niet je echte vrienden', probeer je in te leven in de gevoelens van je kind en deze te accepteren. Als ze dat willen, vraag ze dan om een ​​face-to-face gesprek met een ghoster aan te gaan. Als dit te moeilijk is, moedig uw kind dan aan om te stoppen met proberen het antwoord te krijgen; Er kunnen spookers verschijnen, maar als dat niet het geval is, is uw kind vrij om verder te gaan. Subtweeten Wanneer je iets online plaatst over een specifieke persoon, maar deze niet bij naam vermeldt of hem of haar niet tagt met zijn of haar naam, ben je aan het subtweeten. Subtweets bevatten meestal kritische of onbeleefde inhoud. Omdat de andere persoon niet gemarkeerd is, weet hij in de meeste gevallen misschien niet eens wat er aan de hand is totdat iemand hem herkent. Hoe ermee om te gaan: Als uw kind er achter komt dat iemand hem of haar verdoezelt, zijn er verschillende mogelijkheden. Als zijn vriend dit heeft gedaan, is het tijd om hem persoonlijk aan te spreken. Als het iemand is die hij niet goed kent of een conflict mee heeft, kun je hem het beste negeren. Een ruzie op Twitter (of een ruzie op een ander platform) verergert het probleem meestal. Nepaccount (Fake Accounts) Soms maken kinderen nepaccounts aan onder de naam van iemand anders en gebruiken ze dat account om problemen te veroorzaken of problemen te veroorzaken voor iemand anders. In de meeste gevallen is het onmogelijk om bij te houden wie het account heeft aangemaakt, en zelfs als het gesloten is, kan de persoon eenvoudigweg een nieuw account aanmaken. Hoe ermee om te gaan: Omgaan met nepaccounts kan lijken op een vlooienspel. Maar een kind dat slachtoffer is geworden, moet zich actief verdedigen, de dader blokkeren en aangifte doen. Kinderen moeten hun vrienden ook vertellen dat ze de pestkop moeten kalmeren. Het delen van ongemakkelijke berichten en foto's Selfies en groepsfoto's zijn een normaal onderdeel van het tienerleven. Maar soms maken kinderen voor de lol foto's van elkaar op een potentieel gênant moment, en plaatsen ze de foto's vervolgens voor openbare weergave. Vaak wordt dit gedaan door iemand die het grappig vindt of ervan uitgaat dat iedereen de grap wel leuk zal vinden. Maar foto’s of compromitterende berichten kunnen, ongeacht de bedoeling, schaamte veroorzaken bij één partij. Hoe hiermee om te gaan: Het beste is als kinderen de gewoonte aanleren om elkaar toestemming te vragen voor het plaatsen van foto’s. Maar dit gebeurt niet altijd. Herinner kinderen eraan om na te denken over de impact die een foto op anderen zal hebben voordat ze deze plaatsen. Kinderen kunnen het ook vragenhun vrienden om gênante foto's te verwijderen zodra ze erachter komen dat ze deze hebben gepost. Als de afbeelding al opnieuw is gepost, kunnen ze mogelijk niet elk exemplaar vinden. Maar je kunt kinderen geruststellen dat iedereen waarschijnlijk doorgaat naar het volgende nieuwsbericht en het snel zal vergeten. Geruchten Sociale media zijn de perfecte plek om geruchten te verspreiden, dus leugens kunnen zich ver verspreiden voordat iemand erachter komt wat er aan de hand is. En als nepnieuws zich eenmaal heeft verspreid, kan het niet meer worden teruggehaald. Hoe ermee om te gaan: Het antwoord van uw kind hangt af van het type gehoor. Als het iets is waarbij andere mensen betrokken zijn (zoals geruchten dat uw zoon iemands vriendin heeft gestolen en dit tot bedreigingen heeft geleid), moet u wellicht de school erbij betrekken. Als een gerucht gênant of schadelijk is, maar waarschijnlijk niet tot ruzie zal leiden, is het prima als uw kind gewoon een reactie plaatst. Vertel hen dat ze slechts één keer moeten antwoorden en de opmerkingen moeten negeren. Ze kunnen de geruchten persoonlijk weerleggen en wachten tot de zaken weer wat rustiger zijn. Uitzondering: het kan zijn dat een kind door de nieuwsfeed bladert en een foto ziet van al zijn vrienden zonder hem. Meestal zijn deze foto's niet opzettelijk. Maar soms gebeurt het andersom. En als de persoon die de foto heeft geplaatst weet dat uw kind hem volgt, dan is er op zijn minst sprake van onoplettendheid. Hoe hiermee om te gaan: Online antwoorden levert waarschijnlijk geen betere resultaten op. Moedig uw kind aan om persoonlijk met de persoon te komen praten en uit te leggen dat de foto's hem pijn doen. Het is het beste als uw kind 'ik-uitspraken' kan gebruiken, zoals 'Ik voelde pijn toen ik die foto zag...' (niet 'Ik vind je een eikel'). Als uw kind zijn emoties eerlijk kan uiten, zal het waarschijnlijk ontdekken dat het slechts een onzorgvuldige post was. Als het een opzettelijke klap was, moet uw kind mogelijk vriendschap sluiten met de dader. Rouwen Herinner je je die kinderen op de speelplaats die altijd ballen weggooiden van andere kinderen? Deze kinderen spelen ook videogames voor meerdere spelers. Maar in plaats van de bal eruit te slaan, vermoorden ze opzettelijk je personage, stelen ze je spelapparatuur en vallen ze je lastig in de chat. Op internet wordt dit gedrag ‘rouwen’ genoemd. Als uw kind multiplayer-games met chat speelt, zal hij/zij hier op een gegeven moment mee te maken krijgen. Hoe ermee om te gaan: Voordat uw kinderen een spel gaan spelen met anonieme vreemden, moet u ervoor zorgen dat ze weten dat het melden van misbruik en het blokkeren van spelers zware straffen zijn. Vertel uw kind dat hij geen ruzie mag maken in de chat, omdat dit waarschijnlijk niets zal verbeteren en ervoor kan zorgen dat de agressie escaleert. Sommige games hebben de neiging om meer giftig gedrag te vertonen dan andere, dus moedig uw kind aan om een ​​ander spel te proberen waarvan bekend is dat de gemeenschap anderen respecteert en geen onzin tolereert. Haatzaaiende uitlatingen (verbale agressie) Tieners krijgen zelfs vaker te maken met haatzaaiende uitlatingen (verbale agressie) dan cyberpesten. Dit soort uitlatingen is vergelijkbaar met cyberpesten, maar is bedoeld om iemand pijn te doen door een beroep te doen op persoonlijke kenmerken zoals ras, etniciteit, nationaliteit, religie, handicap, seksuele geaardheid, genderidentiteit of geloofssysteem. En in tegenstelling tot de aanhoudende wreedheid van cyberpesten, kan dit een eenmalige episode zijn. Zelfs als uw kind niet het doelwit is van de berichten of opmerkingen, kan het zich beïnvloed voelen als het tot de doelgroep behoort. Hoe hiermee om te gaan: Als tieners online met haatzaaiende uitlatingen te maken krijgen, kunnen ze een eenmalig antwoord plaatsen waarin ze dit weerleggen. Maar ze mogen zich in de commentaren niet in een vurige oorlog verwikkelen. Praat met uw kind over de soorten weergaven die zij online kunnen zien. Als ze veel haatzaaiende uitlatingen zien, vraag ze dan om naar alternatieve kanalen te zoeken, vooral van ondersteunende onlinegemeenschappen. En als het iets heel pijnlijks is of als uw kind zich vernederd voelt, doe dan iets krachtigs.