Van de auteur: Heb ik het recht? Boos, ontevreden, boos en verdrietig zijn? Ja! Een sprookje over gevoelens. In een magisch bos leefde een kleine vos, rood, donzig, heel levendig, vriendelijk en oprecht. En hij was volkomen speciaal, omdat in hem, in zijn hart, elke minuut GEVOELENS geboren werden. Gevoelens van vreugde, tederheid, dankbaarheid, liefde, vriendelijkheid. Het was een zonnig gevoel. Toen de kleine vos ze losliet, werd alles rondom warm, mooi, vrolijk en zonnig. Maar soms werden er regenachtige gevoelens in zijn hart geboren. Dit waren gevoelens van wrok, woede, jaloezie en schuldgevoel. Het waren net kleine regenwolkjes, en toen de kleine vos ze losliet, vlogen ze de lucht in, en als het gevoel heel sterk was, druppelde er een druppel regen uit de wolk. En op een dag, toen de kleine vos door zijn magische bos liep, ontmoette hij TWIJFEL en begon met hem te praten. En TWIJFEL zei tegen de kleine vos dat als hij goed wil zijn en door iedereen geliefd wil worden, de kleine vos zijn regenachtige gevoelens niet mag tonen en dat hij dan de beste en meest geliefde zal worden. En eigenlijk, dacht Kleine Vos, wat voor nut zouden mijn wolken voor iedereen hebben... en hij besloot ze niet vrij te laten. En deze wolken begonnen in zijn hart te leven. En het werd daar donker, verdrietig en vochtig. En er was geen ruimte meer in het hart van de kleine vos voor zonnige gevoelens. De kleine vos werd verdrietig... Hij begon na te denken wie hem kon helpen en herinnerde zich dat de tantes VERTROUWEN en AANVAARDING naast de deur wonen. Met VERTROUWEN EN ACCEPTATIE deelde hij zijn verhaal met de tantes. De tantes luisterden aandachtig en vertelden hem dat de kleine vos RECHTEN heeft, er zijn er veel, en onder deze rechten is er het RECHT op GEVOELENS. Dit betekent, zei ACCEPTATIE, dat elk gevoel dat in jou wordt geboren het RECHT heeft op leven en vrijheid. En TRUST zei dat iedereen zonder reden van de kleine vos houdt, omdat hij gewoon bestaat. Oké, zei de kleine vos, maar nu heb ik zoveel kleine regenwolkjes dat als ik ze loslaat, er een orkaan en een overstroming zal zijn, en misschien zelfs een tsunami. Ik ben bang. ‘Probeer het’, zei TRUST tegen hem. Laat één wolkje tegelijk los en zeg erna: "Ik ben beledigd. Nog een - ik ben gewond." En wij zullen naast je zijn. En de kleine vos liet alle wolken los. En in plaats van elke wolk werd onmiddellijk een zonnig gevoel geboren. En het vosje voelde zich vrolijk en warm, hij dankte VERTROUWEN en AANVAARDING en ging zijn dierbaren warmte en liefde geven, want nu wist hij dat VERTROUWEN EN AANVAARDING naast hem leefden en dat LIEFDE gewoon bestond en dat er zomaar van hem werd gehouden, voor wat hij is.