Psychotherapie voor pornoverslaving heeft zijn eigen kenmerken waarmee rekening moet worden gehouden door degenen die hun verslaving voor altijd willen opgeven. Competente zelfhulp bij het stoppen met pornoverslaving is het belangrijkste punt om ervoor te zorgen dat je in de sleur van een gesloten, eindeloze reeks ‘eekhoorns in een wiel’ terechtkomt. Een onafhankelijke strijd tegen pornoverslaving ziet er ongeveer zo uit: eerst wordt er een emotionele beslissing genomen om “niet langer te masturberen in je favoriete pornocontext” - vervolgens wordt een categorisch zelfverbod en zelfbeheersing ingevoerd bij het bekijken van je favoriete pornocontext. ; dan meer lichaamsbeweging en echte seks (ontsnappen naar sport en van jezelf) - dan de eerste prestaties en de euforie daarvan - en dan een inzinking (terugval), leidend tot nieuwe consumptie van pornografie. Na enige tijd wordt opnieuw een emotionele beslissing genomen om "niet langer te masturberen in je favoriete pornocontext" - dus tot in het oneindige, totdat de gezondheid en het leven van de verslaafde vernietigd zijn porno-context om effectief te zijn, moet je het algoritme van stappen gebruiken dat wordt aangeboden door psychotherapeuten. Zelfreflectie. Een kalme en objectieve introspectie van de eigen verlangens, ervaringen, toestanden, beslissingen en acties is noodzakelijk. Zelfanalyse moet worden geschreven met een pen en een notitieboekje - dit is de beste manier om de hersenen te helpen nieuwe neurale verbindingen te vormen. Psychotherapeutische technieken van zelfanalyse: cycli van aan zichzelf gerichte vragen en eerlijke antwoorden daarop, reflectie op iemands beslissingen. , acties en psycho-emotionele toestanden. U kunt de psychotherapeutische techniek "Vijf vragen van het tegenovergestelde" gebruiken. Resultaat. Door zelfanalyse kunt u: a) eerder gemaakte fouten identificeren, traditioneel zijn dit: * emotionaliteit van beslissingen * onbewuste of achtergrondangsten en angsten * het elimineren van de gevolgen zonder de oorzaak aan te pakken; beslissingen, competente conclusies, enzovoort; b) neem een ​​rationele beslissing om naar een psychotherapeut te gaan, zodat je met zijn professionele hulp een zelfhulpplan kunt opstellen om te stoppen met pornoverslaving. Arrogantie zal je terugbrengen naar de vertrouwde sleur van het rennen in een vicieuze cirkel. “De vrek betaalt twee keer” (Engels spreekwoord). Besparen op een bezoek aan een arts leidt niet tot iets goeds, zoals de praktijk van psychotherapie laat zien. Tweede stap. Ontmoeting met een arts. U moet een psychotherapeut, een seksuoloog of een psychiater raadplegen. Tijdens de afspraak zal de arts: *een volledige medische geschiedenis verzamelen; *een bestaande pornoverslaving diagnosticeren; *psychotherapeutische (andere) behandeling aanbieden die geschikt is voor de diagnose: verhaal van cliënt/patiënt, enquêtegesprek, vragen, klassieke tests, klinisch onderzoek (bloedonderzoek etc.) Resultaat. Als u contact opneemt met een psychotherapeut, kunt u het volgende weten: * de echte diagnose, bijvoorbeeld een dwangmatige seksuele gedragsstoornis (CSBD-dwangmatige seksuele gedragsstoornis), parafiliestoornis, verslavingssyndroom of iets anders * de mate van afhankelijkheid van de pornocontext; omvang van de destructieve gevolgen van pornoverslaving op alle gebieden van het leven (algemene gezondheid, seksualiteit, seksleven, persoonlijk leven, enz.); * professioneel competente strategie van psychotherapie en zelfhulp * antwoorden op alle vragen die komen bijvoorbeeld voor welke methoden van psychotherapie worden gebruikt, welke aanbevelingen voor zelfhulp, voorspellingen (voor psychotherapie en voor de weigering ervan) enzovoort. Het is mogelijk dat de professionele mening van de arts niet overeenkomt met uw mening over het probleem; dit is een normaal en veel voorkomend verschijnsel (“ontkenning”). Realiseer je: het is onmogelijk om snel een natuurlijke seksuele reflex te ‘repareren’ (herstellen) die door vele jaren van pornoverslaving is verbroken (‘het is het niet waard om te breken’ is een populair gezegde). Met een juiste diagnose en overleg met een arts kunt u de juiste zelfhulpstrategie, effectieve methoden daarvoor en een duurzame lange termijn bepalen.resultaten. Constructie van het psychotherapeutische proces. De psychotherapeut stelt een persoonlijk psychotherapieplan (behandelplan) op volgens de verplichte componenten ervan. 1. Algemene doelen, kerntaken, verwachte resultaten van de psychotherapeutische behandeling. 2. Geldige indicatoren en criteria voor het beoordelen van de resultaten, hetzelfde voor de psychotherapeut en de verslaafde 3. Leidende en begeleidende methoden van psychotherapie van de methoden die worden aanbevolen voor het werken met verslavingen, bijvoorbeeld: * Shichko's methode (methode van zelfonthechting van verslavingen), gebaseerd op de triade van Bekhterev * CGT (cognitieve gedragstherapie), * EP (existentiële psychotherapie), * TOP (lichaamsgerichte psychotherapie), *Klassieke psychoanalyse (Freud), *MTTM (Mental Technology of Triple Modeling), *RP (rationele psychotherapie) in combinatie met sart-therapie, *ECT (emotionele stresstherapie), * NLP (neurolinguïstisch programmeren), *EPTVD (expresse psychotherapie voor traumatische jeugdherinneringen) 4. Fundamentele psychotherapeutische middelen: uitleg, illustratief materiaal, antwoorden op vragen over het psychotherapeutische proces en psychotherapeutische middelen, enz. 5. Afstand van psychotherapie en de belangrijkste stadia ervan van begin tot einde (bijvoorbeeld drie of vijf fasen). 6. Duur van de sessies en frequentie van de bijeenkomsten, bijvoorbeeld: de duur van één sessie is 2 uur, twee keer per week vergaderen (een keer per week, drie keer per week, afhankelijk van mogelijk). 7. Resultaat. Hiermee kunt u een persoonlijk plan voor zelfhulp (psychotherapie) bepalen en ontwikkelen: *vector en richting, fasen van het gehele traject van psychotherapie; *algemene doelen stellen en de verwachte resultaten van psychotherapie bepalen *controlepunten en uniforme geldige middelen; van het diagnosticeren van een psycho-emotionele toestand; *basis psychotherapeutische middelen; *mogelijke risico's en houding ten opzichte daarvan. Zelfhulp moet consistent zijn met alle structurele elementen van psychotherapie – dit zal het mogelijk maken dat zelfhulp holistisch, systemisch en consistent is. De vierde stap. Het deactiveren van de neurotische cyclus van pornoverslaving. Deactivering van de neurotische cyclus is de belangrijkste positie in het proces van psychotherapie (zelfhulp) voor pornoverslaving. Bij het deactiveren van de neurotische cyclus wordt hen geleerd om: * zichzelf en hun seksuele behoeften in een pornocontext te begrijpen; * persoonlijke ‘gevaarlijke’ tijden te zoeken en te bepalen die zijn gekozen voor masturbatie terwijl ze naar hun favoriete pornocontext kijken; * hun ‘hete’ situaties te identificeren; waarin er een verlangen is om zich in een pornocontext te verdiepen; * technieken beheersen om pornocontexten te vermijden tijdens “gevaarlijke” tijden met behulp van gespecialiseerde training in stabiele fixatie in de pre-start- of startfase van de “stimulus-gedachte-emotie” -actie”-cyclus betekent: psychotherapeutische gesprekken, cognitief-gedragsmatige en emotionele trainingen, technieken voor het uitvoeren van technieken en deactiveringsoefeningen, emotionele responstraining, situationele psychologische training, gedragstraining, cognitieve training en hun combinatie, psychotherapeutische gesprekken, illustraties, uitleg, antwoorden op vragen, enzovoort. Dit zal je in staat stellen om: *een volwaardig onderwerp van het psychotherapeutische proces te worden; *je gevaarlijke tijd en plaats te vinden; *de startfasen van de cyclus te bepalen *stabiele vaardigheden van objectieve zelfanalyse en effectief zelf te ontwikkelen; -controle en zelfhulp, *corrigeer de emotionele en gedragsmatige reactie op verlangens en cognitieve attitudes, geactiveerd onder de invloed ervan; *vergroot het zelfvertrouwen; *consolideer de verkregen resultaten; vijfde stap. Psychotherapeutisch proces. Psychotherapie voor pornoverslaving komt overeen met het psychotherapeutische proces van het werken met een verscheidenheid aan verslavingen. Het is systematisch, consistent en gepland. 1. Het vinden en elimineren van de grondoorzaak van verslaving. De echte oorzaak die tot verslaving heeft geleid, wordt geïdentificeerd en geëlimineerdjeugdherinneringen), techniek “geleide visualisatie” (2 delen), techniek “scheiding” (2 delen), technieken en technieken van psychodrama, psychotherapeutische gesprekken en cognitieve training binnen de triade “denken-zeggen-doen”, vitaminisering van het lichaam, verhardingsprocedures, droominterpretatie en andere diverse technieken gericht op zelfkennis Resultaat. Hierdoor kun je: * het angstniveau aanzienlijk verminderen; * het zenuwstelsel beginnen te versterken; * de echte oorzaak van pornoverslaving identificeren en elimineren; * de houding ten opzichte van het probleem van pornoverslaving veranderen van gevormde verlangens naar verslaving. Bij het werken met de hersenschors (met verslavende neigingen) in ernstige gevallen is het gebruik van farmacologische middelen vereist: psychotherapeutische gesprekken, biofeedbacktherapie, transontspanningen, emotionele responstraining, situationele psychologische training, gedragstraining, cognitieve training en. ze combineren, psychotherapeutische gesprekken illustreren, illustreren, educatieve video's bekijken, moderne medicijnen gebruiken om dopaminecentra (limbisch systeem) te stimuleren, die niet verslavend zijn. Resultaat. Hierdoor kun je: *het volledige en reële beeld van de gevormde hunkering in de pornocontext realiseren *de verschillende mechanismen van hunkering naar een verslaafde begrijpen *oefeningen, technieken en methoden beheersen om de hunkering naar een verslaafde tegen te gaan; de grondoorzaken van de risico's op terugval; * manieren beheersen om risico's te verlichten en te voorkomen * een objectieve en reële houding vormen ten aanzien van het oplossen van het probleem en de daarmee gepaard gaande risico's verlangen naar een verslaafde. Het onderschatten of negeren van het verlangen naar een verslaafde is de grootste fout in de psychotherapie, omdat het verlangen naar een verslaafde de belangrijkste provocateur is en het belangrijkste risico op terugval met ernstige gevolgen. Het verlangen naar een verslaafde neemt geleidelijk af over een periode van 5-7 jaar. Helaas is het veel gemakkelijker en sneller om natuurlijke instincten en reflexen te bederven dan om ze te herstellen.3. Correctie van het “ik-concept” van een pornoverslaafde. Het ‘ik-concept’ van een verslaafde persoon zal de triade ‘denken-zeggen-doen’ bepalen. Daarom is het belangrijk: a) om bestaande attitudes en overtuigingen over zichzelf, seksuele relaties en attitudes ten opzichte van zichzelf in seks aan te passen; ) het terugkeren naar normale cognitieve, emotionele en gedragsmatige gebieden; c) het vormen van: * de psychologische bereidheid van de verslaafde voor een duurzame rationeel-pragmatische beslissing om te weigeren de verslaafde te nemen; * een stevige, duurzame rationeel-pragmatische beslissing om te weigeren te consumeren de verslaafde (mogelijke fout: verslaafden nemen vaak een emotionele beslissing om de verslaafde te weigeren: psychotherapeutische gesprekken, technieken voor persoonlijke zelfbeschikking, oefeningen en technieken voor het transformeren van attitudes en overtuigingen, training in emotionele respons, situationele psychologische training, gedragstraining). , cognitieve training en hun combinatie Resultaat. Hierdoor kunt u: *de nodige aanpassingen maken aan het “Ik-Concept” en de seksuele sfeer daarvan *uw eigen houding ten opzichte van uzelf veranderen en normaliseren in een op waarden gebaseerde, respectvolle en liefdevolle houding, waarbij u dezelfde houding ten opzichte van uw seksuele gezondheid vormt; en op weg naar het leven, het is mogelijk in deze video. Deze video zal helpen: *het zelfvertrouwen te vergroten, inclusief het seksuele gevoel van eigenwaarde; *nieuwe modellen van seksueel gedrag en methoden van seksuele interactie onder de knie te krijgen. Zesde stap. Zelfhulp. Bij het organiseren van zelfhulp is het de moeite waard om rekening te houden met de aanbevelingen van specialisten - dit zal zelfhulp systemisch en consistent maken, risico's minimaliseren, enzovoort. 1. Persoonlijke "Vuurtoren". De constructie van een persoonlijke ‘Vuurtoren’ is de verzamelde ideeën van een persoon over het feit dat hij gezond is. De vorming van een persoonlijke ‘Vuurtoren’ begint met het zoeken naar antwoorden op belangrijke levensvragen over jezelf. Dergelijke vragen kunnen bijvoorbeeld zijn: wat betekent een gezonde norm voor seksualiteit voor mij?, hoe zie ik mezelf in de toekomst?, wat zou ik in de toekomst willen worden?, hoe zou ik mijn karakter graag zien in de toekomst?, Wat zou ik willen worden?meedoen en me laten meeslepen in de toekomst, zonder de gebruikelijke masturbatie tot porno? Hoe zal ik emotioneel en gedragsmatig reageren op de gebruikelijke stress en triggers? Hoe zal ik anders denken als ik geconfronteerd word met bekende spanningen en triggers? Hoe zal ik mezelf in de toekomst anders behandelen? In welke specifieke houdingen, overtuigingen, woordenschat en handelingen zal mijn nieuwheid tot uiting komen? Hoe toon ik waarde, liefde en respect voor mezelf? Wat zou ik graag zien in mijn relaties met vrouwen? Hoe kan ik opkomende problemen met vrouwen elimineren? Hoe kan ik mijn gevoel van eigenwaarde behouden en verbeteren? Hoe kan ik opkomende crises en interne en interpersoonlijke conflicten elimineren? En nog veel meer vragen, waarvan de antwoorden u in staat zullen stellen een hoog, duurzaam en mooi persoonlijk “Vuurtoren”-resultaat op te bouwen. De "vuurtoren" zal het pad verlichten, je niet laten dwalen en een gids worden op het pad van herstel en terugkeren naar normale seksuele normen. 2. Storingen en gedrag daarbij. Een inzinking (terugval) is een uiting van risico. Risico's (terugval) zijn een normaal, onvermijdelijk en integraal onderdeel van elk psychotherapie- of zelfhulpproces. De schijn van dit risico is gerechtvaardigd omdat het een gevolg is van een onbewust verlangen naar gewone masturbatie in een favoriete pornocontext, naar een favoriete vorm van zelfverzachting. En als er zich een risico voordoet, mag u geen as op uw hoofd strooien, uzelf verwijten en uitschelden voor de mislukking die heeft plaatsgevonden. Dit is destructief, dit is een uiting van zelfmedelijden. Probeer rationeel te handelen: kalmeer door te douchen; Neem pen en papier en breng de volledige afstand in kaart die tot de storing heeft geleid. Bijvoorbeeld. *Eerst moet u uw eigen psycho-emotionele toestand bepalen die aan de inzinking voorafgaat: negatieve emotie/emoties (bijvoorbeeld irritatie, woede, enz.) of psycho-emotionele stress. Nadat je je psycho-emotionele toestand hebt bepaald, is het de moeite waard om de vragen te beantwoorden: wat heb ik ervaren: een negatieve emotie of interne spanning?, waarom merkte ik de negativiteit en spanning in mezelf niet meteen op?, waarom begon ik het niet meteen te merken? mezelf bevrijden van negativiteit en spanning? Wat kun je doen om jezelf te bevrijden van negatieve emoties of psycho-emotionele stress? Wat zou er gebeuren als je jezelf op een tijdige en beschaafde manier bevrijdt van negatieve emoties of psycho-emotionele stress. *Beschrijf vervolgens de situatie die de stress veroorzaakte. U was bijvoorbeeld ergens bang voor, waardoor u van streek was, verwikkeld raakte in een conflict op het werk, in het gezin, enz. Stel uzelf vragen: “Waarom reageerde u zo op deze situatie?”, “Hoe kon je hebt anders gereageerd?”, “Wat zou er gebeuren als je anders zou reageren en je anders zou gedragen in een stresssituatie?” * Zoek en noteer vervolgens alle stressvolle situaties (trigger) die jouw gebruikelijke reactie omvatten, waarna jij een verlangen hebben om weg te rennen en porno-inhoud te bekijken. Classificeer ze. *Maak vervolgens een enkel algoritme van uw eigen acties voor elke groep stressvolle situaties: vóór, tijdens en na Resultaat. Door de houding ten opzichte van risico's te veranderen, kunnen we de diepere oorzaken ervan begrijpen en deze en de gevolgen ervan niet catastroferen.3. Zelfbeperkingen, zelfverboden en de houding ten opzichte daarvan. Zelfverboden en zelfbeperkingen zorgen voor veel extra problemen naast het bestaande probleem. Daarom is het de moeite waard om na te denken over de geschiktheid van vrijwillig opgelegde verboden en beperkingen en de opheffing ervan. Resultaat: Het opheffen van zelfverboden en zelfbeperkingen lost onmiddellijk drie problemen op. *Staat de vorming van interne psycho-emotionele spanningen niet toe, vaak onbewust. *Elimineert of minimaliseert de vorming van intrapersoonlijke conflicten die ontstaan ​​tussen zelfverboden en zelfbeperkingen en onbewuste weerstand daartegen veroorzaakt door het verlangen naar vrijheid. Of dit conflict wel of niet nodig is, is voor iedereen een persoonlijke zaak. *Biedt een natuurlijk recht op fouten. Het recht om fouten te maken is het recht om nieuwe levenservaringen op te doen. Een fout biedt een intelligent persoon altijd de mogelijkheid om deze te analyseren, intelligente conclusies te trekken en op basis daarvan een beslissing te nemen om fouten in de toekomst te voorkomen.4. Seksueel gebied enzijn correctie. Bestaande schendingen op seksueel gebied moeten worden erkend. Bewustzijn stelt je in staat je houding ten opzichte van de seksuele sfeer te veranderen en deze te corrigeren: *sta volledige, gezonde en regelmatige seks toe *accepteer mogelijke eerste mislukkingen in echte seks met een vrouw *definieer persoonlijke grenzen van onthouding van porno-inhoud; moed verzamelen en u laten praten over uw seksuele fantasieën, verlangens, interesses en problemen; seksuele innovaties aanbieden; vragen stellen over seksuele verlangens, fantasieën en praten over de seksuele problemen van de partner. Correctie op seksueel gebied verandert de kwaliteit en inhoud van seksuele relaties en het seksuele leven.5. Het ‘slachtoffer’-complex en de uitweg daaruit. De rol van een ‘zwak slachtoffer’ die de gewoonte van masturberen in haar favoriete pornocontext niet kan opgeven, is een indicator van actief zelfmedelijden. Zolang iemand medelijden met zichzelf heeft, zal hij altijd troost en geruststelling zoeken bij zijn geliefde verslaafde. Om je te helpen presenteren we een artikel over zelfmedelijden en een algoritme om eruit te komen. Door uit zelfmedelijden te komen, kun je een negatieve houding ten opzichte van jezelf veranderen in een ander: waardevol, respectvol en liefdevol.6. Dagboek van zelfveranderingen. Het bijhouden van een ‘dagboek van zelfveranderingen’ is een belangrijk onderdeel van zelfhulp. In het 'Dagboek' moet u uw: a) emotionele en gedragsreacties opschrijven die veranderingen vereisen; b) de volgorde van reacties op dit gedrag; c) specifieke veranderingen (emoties, gedachten, acties), waarbij u onthoudt dat elke verandering hetzelfde is fasen: * eerste gezonde gedachten; * begrijpen van de noodzaak van verandering; * voorbereiden op positieve veranderingen; * maatregelen nemen om mislukkingen te voorkomen. Door een ‘dagboek van zelfveranderingen’ bij te houden, kunt u de dynamiek van alle dynamieken van zelfveranderingen volgen, de redenen zien waarom ‘stoppingen’ plaatsvonden en dit leidt tot inzicht in wat er in uzelf moet worden aangepast en wat u vervolgens moet doen . 7. Identificatie van overtuigingen en attitudes. Een persoon wordt beheerst door zijn houding en overtuigingen - dit is een axioma dat geen bevestiging behoeft. Bij verslaving overheersen negatieve overtuigingen en destructieve attitudes. Daarom is het noodzakelijk om voortdurend destructieve houdingen en overtuigingen in twijfel te trekken die de risico's (terugval) van een terugkeer naar pornografie vergroten. Door negatieve overtuigingen en destructieve attitudes te identificeren, kun je tot de overtuiging komen dat je over interne reserves, sterke punten en capaciteiten beschikt, en kun je de risico's en deze levensfase met waardigheid overwinnen.8. Wetenschappelijke informatie. Om dit te doen, begint u met: *het lezen van nuttige wetenschappelijke literatuur, bijvoorbeeld: lees het boek van psychiater N. Doidge “The Brain That Changes Itself”, het boek van doctor in de medische wetenschappen, familiepsychotherapeut K. Skinner “Treating Pornography Addiction. Basic tools for recovery”, *bekijk nuttige documentaires, bijvoorbeeld: Enzovoort. Misschien helpt deze wetenschappelijke informatie over pornoverslaving je om je eigen standpunt over pornoverslaving en de behandelmogelijkheden ervan te heroverwegen. Kennis van wetenschappelijke informatie over pornoverslaving geeft een nieuw inzicht in uw probleem en uw rol bij het elimineren ervan, en versterkt het vertrouwen in uw capaciteiten.9. Positieve doelstellingen. Een persoonlijke ‘Vuurtoren’ vereist een heroverweging van eerdere doelen, waarbij de resultaten van een bepaalde levensperiode worden samengevat. Het stellen van nieuwe doelen voor jezelf op de korte, middellange en lange termijn zal het traject van de beweging naar jezelf, naar een gezond resultaat, bepalen. Het stellen van nieuwe doelen bepaalt de richting van uw gezondheid en uw nieuwe, heldere, rijke en interessante leven1o. Gedragsregels. Het opstellen van gedragsregels zijn voorwaarden waarmee u risico’s kunt vermijden of minimaliseren en kunt terugkeren naar gewoontegedrag. Regels kunnen bijvoorbeeld zijn: * gebruik internet voor strikt gedefinieerde positieve doeleinden, en gebruik internet niet om naar porno te zoeken; * masturberen zonder naar je favoriete pornocontext te kijken; * verander de onderwerpen van gebruikelijke seksuele fantasieën tijdens masturbatie, gevormd als een resultaat van bezichtiging)