Als ik de ervaringen en verzoeken van cliënten samenvat, zou ik de volgende situatie willen overwegen. Laten we ons het verzoek van een moeder als volgt voorstellen: "Help me erachter te komen, ik voel me zo ongemakkelijk, ik voel me zelfs geschokt!" Als we met mijn tweejarige kind naar de speeltuin komen, weet ik vaak niet wat ik moet doen met mezelf, ik weet niet hoe ik me moet gedragen. Stel je voor: mijn kind zit rustig en vredig te spelen, plotseling rent een ander kind naar hem toe en pakt een speeltje, omdat het kind van iemand anders het gewoon nodig heeft om te spelen, maar het mijne niet. Ik begrijp dit niet en geef het hem niet. En de situatie is het tegenovergestelde: mijn kind komt naar andere kinderen toe om met ze te spelen en pakt hun speelgoed, want dit speelgoed gaat nergens heen, wij nemen het niet mee thuis, het spel van de kinderen zal alleen hier en nu zijn. Maar andere kinderen geven geen speelgoed, ze beginnen te schreeuwen en speelgoed van mijn baby af te pakken. Ik heb moeite om deze situatie op te lossen, maar dat doe ik niet meer de kracht.” Mijn antwoord: Je kind verdedigt zijn grenzen. Het is zinvol om alleen thuis over grenzen, hun vorming en begrip te praten, één-op-één met het kind in een rustige omgeving (voer in geen geval gesprekken met vreemden en bekritiseer het kind niet waar hij bij is). Ja, je kind is nog klein, maar je kunt en moet met hem praten en uitleggen hoe je speelgoed moet gebruiken. Nog beter is het om speelse huisvoorbeelden te geven. Voorbeelden werken heel effectief als het kind er niet eens bij betrokken is, maar in zekere zin een waarnemer is. Laten we nu eens nader kijken naar de situatie die u als voorbeeld noemt. Wij bekijken het vanuit het perspectief van uw kind. Hij heeft zijn eigen speelgoed, het is voor hem gekocht, en hij is de eigenaar ervan: hij wil spelen, hij wil niet spelen, hij wil ze kapot maken, hij wil ze aan iemand geven, want dit zijn zijn persoonlijke spullen. ze zijn niet langer van jou en zijn beslist speelgoed. Het speelgoed van je kind is geen speelgoed van andere kinderen. Dienovereenkomstig kunt u ze niet nemen zonder te vragen, wat, zoals u hebt beschreven, is wat uw baby demonstreert. Laten we u in de plaats van het kind plaatsen en ons voorstellen dat uw moeder die naast u op de speelplaats loopt, u ​​om uw tas vraagt ​​of deze gewoon uit uw handen rukt, alleen maar omdat ze hem leuk vond en zo'n tas voor zichzelf wil hebben? Wat zal jouw reactie zijn? Geef je het meteen stilletjes weg (je moet tenslotte delen, zoals veel mensen denken) of verdedig je toch je bezit (handtas), verontwaardigd zijn en jezelf verdedigen? Reacties van andere kinderen. Over het algemeen heb ik de reacties van anderen al uitgelegd. Ik zal één ding toevoegen: praat meer met uw kind, leg uit en laat door voorbeelden zien wat grenzen zijn. Natuurlijk kun je je eigen speelgoed delen, je kunt ook dat van iemand anders meenemen, maar alleen als de voorwaarden voor het gebruik van andermans spullen met de eigenaren zijn besproken en het antwoord positief is.