Van de auteur: Het artikel beschrijft het verloop van een therapeutische sessie met behulp van de methode van archetypisch droomonderzoek. Gepubliceerd in de bloemlezing “Archetypal Studies” (september 2011) Meer dan 100 jaar zijn verstreken sinds de vader van de psychoanalyse, Sigmund Freud, dromen “de koninklijke weg naar het onbewuste” noemde [2]. In 1900 klonk deze stelling revolutionair. Tot op de dag van vandaag is het de basis geworden voor veel concepten van psychotherapeutisch werken met dromen, en voor het grootste deel zijn ze ver verwijderd van de methode van vrije associatie van Freud zelf. De grondlegger van de archetypische psychologie, James Hillman, stelt voor om dromen te bestuderen met behulp van de methode van actieve verbeelding, waarbij hij de archetypen van het collectieve onbewuste bereikt die elke specifieke droom aandrijven [3]. V. Lebedko, E. Naydenov), dat combineert: het opnieuw ervaren van de slaap, het gebruik van actieve verbeeldingskracht, het wennen aan droombeelden en de dialoog ermee, een techniek om het archetype uit het onbewuste van de cliënt te focussen en specifiek lichaamsgericht werk gericht op bij de uiteindelijke integratie van de verhoogde laag van ervaringen [1]. een verzoek om werk. Met behulp van de methode van actieve verbeelding volgde ik, als Leider, de Dromer bij het opnieuw beleven van haar droom. De voorgestelde droom was rijk aan symboliek, maar de ervaring die tijdens de therapeutische sessie naar voren kwam leek geen zichtbaar verband te hebben met de inhoud van de droom. Tegelijkertijd bleek de therapeutische sessie echter gevuld met energie en louterend van vorm, en het resultaat was niet alleen een bewuste emotionele ervaring van taboekwesties, maar ook toegang tot diepe lichamelijke blokkades en de krachtige uitwerking ervan Een dergelijke praktijk is te vinden bij C.G. Jung: ‘Ik zei altijd tegen zijn studenten: ‘Leer alles wat je weet over symboliek en vergeet het wanneer je een bepaalde droom analyseert.’ Dit advies is zo nuttig en praktisch dat ik er een punt van heb gemaakt om mezelf eraan te herinneren dat ik de droom van iemand anders nooit voldoende zal begrijpen om deze correct te interpreteren.’ [4]. Gevoeligheid voor de processen op meerdere niveaus van de cliënt en het moedige contact met beelden zullen dat wel doen. help de therapeut om van de droom werkelijk de 'koninklijke weg' naar het onbewuste te maken, en de therapeutische sessie is een helende daad voor de ziel. Nog een punt is opmerkelijk. De Dromer had geen ervaring met het gebruik van archetypische technologieën, en toen ze om hulp vroeg, wist ze niet wat voor soort werk haar zou worden aangeboden. Ze wendde zich tot mij omdat ze droomde dat ik haar een bepaalde sessie gaf. Ik was onmiddellijk geïnteresseerd in het feit dat de droom zelf directe verwijzingen naar archetypisch werk bevatte: de aanwezigheid van ‘sommige krachten’ in de droom; een bepaalde geest die met een vreemde en oncontroleerbare stem door de lippen van de Dromer spreekt; het beroep van de presentator op haar ‘innerlijke stem’ in een droom, het gevoel van God aan het einde van de plot. In feite werden de technieken van archetypisch werk in de droom gezien. Dit vertelde me dat de dynamiek van de onbewuste processen van de Dromer zodanig is dat nauwelijks in toom gehouden archetypische krachten het bewustzijn binnendringen en schreeuwen over de noodzaak om ze halverwege tegemoet te treden. Daarom stelde ik voor dat de Dromer niet rationaliseert over de inhoud van deze levendige droom, maar de droom onmiddellijk opnieuw beleeft en praktisch met de boodschap ervan aan de slag gaat. Het was nodig om te ontcijferen wat deze krachten zijn en welke volwassen diepe ervaringen ze aan het licht van het bewustzijn brengen. Dit is wat er uit voortkwam ogen en half in slaap, herinner ik me de droom die Olga Mazur droomt. We zijn op zoek naar een plek om een ​​sessie te houden, ik weet niet meer precies welke... We zijn bij iemand thuis. Het huis is niet erg schoon, er liggen veel dingen verspreid. We zijn met z'n drieën, ik, Olga en een meisje dat ik nog niet ken. Ik wacht tot Olga de hare af heeftzaken, doelloos ronddwalen. Aflevering twee: We zijn op straat. Moerassig veld. Er zit water in de gaten. We lopen over het veld, op zoek naar een droge plek waar ik kan gaan liggen om een ​​sessie te houden. Die vinden we niet. Ik kijk naar de lucht. Er vliegen daar twee gieren. Gieren zijn interessant. Dan zie ik een wolf vliegen. Later begrijp ik dat deze gier een wolf in zijn snavel draagt. Een andere gier draagt ​​een witte zwaan in zijn bek. Derde aflevering: We zijn in de keuken. Kleine vieze keuken. Olga begint me een sessie te geven, maar er gaat iets niet weg. Ze stak slechts twee naalden in de brug van mijn neus. Enige kracht geeft niet verder. De handen gehoorzamen niet, alsof ook zij door een of andere kracht worden beheerst. Hier in de keuken zit de wolf die in de snavel van de gier zat. Levend, maar uitgeput. Olga wil hem aaien, maar hij geeft niet toe, snauwt hij. Enige interactie tussen Olga en de wolf, de wolf rent weg. We keren terug naar de sessie. Olga wil naalden in de buitenste hoeken van haar ogen steken, maar het lukt niet, haar handen gehoorzamen niet. Ik ben erg bang dat de naalden in mijn ogen komen en deze beschadigen. Olga wil haar handen wassen, hier in de gootsteen. De stroom stroomt, handen vallen niet onder de stroom. Olga kijkt mij aan en zegt: “Kijk!” en wijst naar haar handen. We gaan tegenover elkaar aan tafel zitten. Olga zegt: “Laten we eens kijken wat deze geest van ons wil!” Een ruwe basstem spreekt uit mij, waar ik geen controle over heb: "Kom op, ontdek het!" Een innerlijke stem zegt tegen Olga: ‘Raak haar niet aan, ze heeft een baby.’ De stem zegt: "57 centimeter." Als Olga mij de informatie geeft, begrijp ik dat we het hebben over een ongeboren kind, mijn abortus op 16-jarige leeftijd. Plots zie ik naast mij een jongen met blond haar, ongeveer 7 jaar oud . Ik kijk naar hem. Mijn gedachte is: “Nikita?” Hij antwoordt mij: “Ja, ik ben Nikita!” Opeens begint de jongen te huilen. Ik heb een paniekerige angst dat die geest mij zal straffen. Ik omhels hem en zeg: “WIJ ZULLEN UITZOEKEN WAT TE DOEN OM IEDEREEN GOED TE MAKEN. OK?" Hij stopt met huilen, lacht, knikt met zijn hoofd. We kijken samen uit het raam, er is een helder wit-geel verblindend licht aan de horizon, als een halo. Ik begrijp dat dit God is.’ Bovenal maakte de dromer zich zorgen over de belofte ‘om iedereen een goed gevoel te geven’, die ze in de droom deed. Dit was precies de belangrijkste stimulans voor de behandeling. Er ging een week voorbij vanaf het moment van slapen tot het therapeutische werk werd uitgevoerd. Verloop van de therapeutische sessie We worden ondergedompeld in het startpunt van de slaap. Presentator: - Waar ben je Dromer: - Een soort keuken, een donkere gang... Olga is dichtbij, ze beweegt, doet iets... daar is licht in de keuken... V.: - Wat voel je? S.: - De opwinding in het lichaam, in de maag neemt toe. V.: - Kom in contact met dit gevoel. Versterk het. S.: - Als ik er aandacht aan besteed, verbergt het zich. V.: - Kun je iets doen om het contact met dit gevoel te versterken? Het feit dat het zich verbergt, betekent alleen maar dat er een soort onderdrukte ervaring achter zit. S.: - Nee, het verdwijnt volledig, het wil geen aandacht voor zichzelf. V.: - Oké, laat het nu liggen en breng je aandacht terug om ruimte te dromen.S.: - Ik ben in de gang. Het is donker hier. Er is licht in de keuken. Het is vreemd, maar ik kom erachter waar ik ben - dit is het appartement van mijn vader. V.: - Voel je de aanwezigheid van je vader. S.: - Ja. Hij is in de keuken. Schaaft een stuk hout. V.: - Hoe oud ben je nu? Kijk naar je lichaam, in welk lichaam zit jij nu? Hoe oud ben je? S.: - Zes... Ik begrijp waar deze droom naartoe leidt... V.: - Ga daarheen. Ik benader mijn vader. Mijn vader let niet op mij; hij is zijn hout aan het snijden. Ik wil zijn aandacht (huilt). Ik kan geen contact met hem opnemen. Ik kan niet om zijn aandacht vragen. Ik krijg dat gevoel in mijn buik terug. V.: - Hoe voelt dit gevoel? Hoe is het? S.: - Het is een plaat, zoals rubber, wit, plakkerig. V.: - Plaat, wat doe je in Natasha's lichaam? - van andere emoties?S.: - Het lijkt zo. Ik wil het weggooien (hij pakt het met zijn handen, probeert het eruit te trekken, zijn maagkrampen). Het werkt niet! V.: - Vraag het bord wat je ermee moet doen. S.: - Zodat het het niet weggooit, maar het in zichzelf oplost. V.: - Kun jij dit S.: - Dit vereist vloeistof... tenminste een beetje vloeistof. V.: - Waar kun je dat krijgen? Zij isin de buurt? S.: - Deze vloeistof moet in mij zitten, en niet buiten. V.: - Wat voor soort kwaliteit symboliseert de vloeistof voor jou? Er zijn tranen nodig... In deze aflevering probeerde mijn vader mij op zesjarige leeftijd te verkrachten. (Blijft huilen). Het is vreemd, de tranen zitten aan de buitenkant, maar er verandert iets van binnen, alsof ze deze plaat ondermijnen... heel langzaam en geleidelijk gebeurt er iets, een transformatie V.: - Tranen zijn als de oceaan. Ze hebben de kwaliteit van een groot element, een oceaan die alles kan absorberen, oplossen, accepteren en een oceaan zal blijven. Probeer deze kwaliteit van de oceaan in je tranen te voelen en kijk hoe de plaat die de energiestroom in je lichaam tegenhoudt, oplost. S.: - Ik wil gaan liggen. (Ze gaat liggen, de ademhaling van de dromer verandert, hij wordt diep, alsof golven door het lichaam bewegen. Enkele minuten lichamelijk werk met de hulp van de Leider, met spasmen, tranen en geschreeuw. Dan vindt er weer een verandering in ademhaling en houding plaats - een teken van de overgang van de ervaring naar een andere fase).B: - Waar ben je nu? S.: - Ik zit in een rubberboot. Ik weet waar ik ben. Dit is een andere aflevering. Ik ben tien jaar oud. Ik zie mijn vader. Hij haalt zijn penis tevoorschijn en masturbeert. V.: - Wat voel je? S.: - De boot draait, hij wordt gevangen genomen door een storm. Ik voel me ziek, ik voel me slecht. Ik wil uit deze situatie komen, ergens heen gaan waar ik kalm zal zijn. V.: - Wat zal er gebeuren als je toegeeft aan de storm? Ik voel niks. De storm is ergens in de buurt, hij is niet weggegaan, maar het baart mij geen zorgen. Ik voel niets emotioneel of in mijn lichaam V.: - Het lijkt erop dat je in het epicentrum van een tornado bent - het oog, waar volledige rust heerst. Dit is niet de afwezigheid van ervaring, maar het hoogtepunt van je ervaring – het sleutelpunt waarop alles wordt verzameld, of de kern van de piramide. Laten we het archetype van Poseidon noemen, die achter dit element staat. De presentator gebruikt archetypische technologie - condenseert het archetype van de god Poseidon in de Dromer V.: - Poseidon, ben je hier? , Poseidon P.: - Hallo .V.: — Poseidon, blokkeert Natasha de stroom van gevoelens met jouw energie P.: — Ja V.: — Kan Natasha deze schuld nu aan je terugbetalen? hem terugbetalen. De Dromer, in navolging van de Leider, spreekt de standaardformule uit voor het afbetalen van de schuld aan het archetype. Geeft de energie van het blok af en ontvangt de retourstroom. De energie gaat echter niet naar het onderste deel van het lichaam. De dromer ligt op haar rug, doet lichamelijk werk met de hulp van de leider, de energie gaat nog steeds niet over V.: - Poseidon, wat moet Natasha doen om het onderste deel van het lichaam met energie te vullen P.: - Snijd de benen af! (Tegen de dromer): - Snijd je benen af! – De dromer snijdt met een scherp gebaar haar benen af. 'Stuur nu je voeten de oceaan in als een geschenk aan Poseidon.' Geef ze hem als offer! S.: - Ik zie hoe ze opstonden en zelf het water in gingen V.: - Laat ze gaan - ze zullen daar een ander leven leiden, ze zullen prachtige zeehonden worden en zullen zo goed mogelijk leven. Waar ben je nu en wat is er met je aan de hand? S.: – (uitgeput) Ik lig op de oever. Zonder benen. En uit de rechterdij komt een kleine groene spruit tevoorschijn. De andere benen liggen vlakbij, klaar. Ik probeer ze in te passen. Nee, dat doen ze niet! V.: - Die van iemand anders passen niet, je moet je eigen laten groeien. S.: - Ik weet niet hoe ik dit moet doen. V.: - Poseidon, hoe kan Natasha nieuw worden benen? P: - We hebben water nodig om water te geven... V.: - Geef het water! S.: - Ik ben bang dat er een staart zal groeien. V.: - Vraag het aan Poseidon. S.: - Hij lacht en zegt: "Je wordt een zeemeermin!" Ik kruip naar de oceaan en ga in de golven liggen. En er gebeurt iets met het lichaam in het water. Hier zijn de botten. Mooie witte botten. Ligamenten, spieren en huid groeien geleidelijk. Ik heb nieuwe benen. Ik voel ze. Ik heb een nieuw, sterk lichaam. Ik lig op de oever in het gras, naast een boom. Ik ben gevuld met energie. Ik voel mijn nieuwe benen! Energie gaat vanuit het bovenste deel van het lichaam naar de benen en circuleert vrij. V.: - Poseidon, is het proces voorbij? P.: - Ja, het is voorbij voor vandaag. Hoewel er niet voldoende bewustzijn is, zal de laatste transformatie over zes maanden voltooid zijn. V.: - Wat moet Natasha doen om het proces van energetische transformatie te ondersteunen. P.: - Liefde doorlaten, ontspannen, openstellen. : - Poseidon, mag ik je laten gaan? P.: - Ja.V.: - Bedankt, Poseidon! Voor