Eenzaamheid is een klootzak, eenzaamheid is verveling? Gisteren was het “Valentijnsdag” (ook bekend als Valentijnsdag) Deze dag kan dubbelzinnig en anders worden opgevat, als een commerciële dag. een feestdag waarop astrologen een tienvoudige toename van het aantal geschenken aankondigen en als herinnering aan mensen dat het belangrijk is om je partner te plezieren (en niet noodzakelijkerwijs door iets als cadeau mee te nemen). Naar mijn mening is het echter belangrijk om te onthouden dat de zorg voor je partner meer waard is dan een keer per jaar of een vakantie, alsof je een aflaat ontvangt (iedereen geeft een geschenk op deze dag, ik zal hetzelfde doen en dat is alles, vrijheid) Vandaag zou ik graag willen zetten op de agenda het onderwerp stigmatisering van eenzaamheid. Is het je opgevallen hoe zelfs de gedachte om zonder ‘soulmate’ te zijn in de samenleving wordt afgekeurd? Alsof je impliceert dat je zelf halfslachtig en minderwaardig bent als je geen relatie/huwelijk hebt. En waar eindigen we hierdoor mee? En het resultaat is niet zo moeilijk te raden, omdat het vrij eenvoudig is. Meestal eindigen we, vanwege dit sociale stereotype, in relaties omwille van relaties (wanneer een persoon dicht bij iemand staat, simpelweg om niet alleen gelaten te worden met zichzelf), of lijden we aan eenzaamheid en het onvermogen om alleen te zijn met zichzelf in comfort en welzijn. Relaties en het hebben van een partner zijn een vorm van kapitaal geworden; als je het niet bezit, ben je een verliezer, een bedelaar en over het algemeen een verliezer. Maar is dit echt zo? Is het zo erg om ‘alleen te zijn’ en niet met zomaar iemand? Wat is het alternatief? En ik denk dat zij de volgende is. Leer allereerst een vriend voor jezelf te zijn, jezelf te waarderen, lief te hebben en te respecteren, het punt te bereiken dat je jezelf genoeg nodig hebt voor geluk, dat wil zeggen een VOLLEDIGE persoonlijkheid te zijn (en niet de afhankelijke helft van de ander). half). En als je toevallig iemand tegenkomt met dezelfde interesses en hetzelfde wereldbeeld, denk er dan over na om een ​​gezonde relatie op te bouwen. Als een persoon immers niet in staat is vrede, rust en geluk in zichzelf te vinden, maar alleen in iemand anders, dan is er een groot risico om in een afhankelijke relatie van een partner terecht te komen, niet langer zichzelf te zijn en in zijn onderwerping te vervallen. En dit alles belooft, zoals je weet, problemen. Seneca heeft zo'n prachtige passage: “Dit is wat ik vandaag leuk vond van Hekaton: “Je vraagt: wat heb ik bereikt? Ik werd mijn eigen vriend!” Hij heeft veel bereikt, want nu zal hij nooit meer alleen zijn. En weet: zo iemand zal een vriend voor iedereen zijn. Wees gezond.»