Over plezier, contrasten en de heroïnehigh. We leven in een verrassend paradoxale wereld. De afgelopen twee eeuwen heeft de mensheid zo’n sprong in de technologische vooruitgang gemaakt dat de wereld ongeveer elke vijftig jaar radicaal verandert. Weet je wat er niet verandert? Brein! Ondanks al onze prestaties op het gebied van natuurkunde, wiskunde, scheikunde en biologie, hebben de hersenen eenvoudigweg geen tijd om met dezelfde snelheid te evolueren. Je kunt eindeloos de geest prijzen, die een rationele korrel heeft, maar tegelijkertijd de waarheid is dat de hersenen een onvolmaakt orgaan zijn, met zijn beperkingen, bugs en moeilijkheden. Met andere woorden: jij en ik zijn van nature onvolmaakt. Wist je bijvoorbeeld dat de hersenen geen plezier beleven aan hoe goed de stimulus is, maar aan hoe uitgesproken het contrast is tussen ‘was’ en ‘is geworden’? Met andere woorden: als je een heel lekker gerecht probeert, zul je geluk ervaren. Maar als je elke dag een lekker gerecht eet, dan zul je minder gelukkig zijn - het contrast is niet zo uitgesproken. In die zin is de mens een wezen dat voortdurende ontwikkeling vereist. En bij het nastreven van plezier, dit zoete contrast, heeft de mensheid enorm veel werk verricht. Suiker, alcohol, kruiden, drugs, nicotine, cafeïne, thee en duizenden andere manieren om dit contrast tot leven te brengen. En jij weet. Dit is goed. Het leven is een fundamenteel moeilijke test. Jezelf snoep of een kop koffie onthouden is sadisme. Maar uit het bovenstaande volgt dat het verleden altijd van invloed is. En wat als ik je zou vertellen dat niet alleen grote pijn, maar ook groot plezier je voor altijd kan schaden? En nu heb ik het over de heroïnehigh. De heroïnehigh duurt ongeveer 5-60 seconden, waarna ontspanning optreedt, gevolgd door terugtrekking, die weken kan duren. En hier treedt een andere onvolkomenheid van de hersenen in werking: het slechte wordt genegeerd en uitgewist, en het goede blijft een punt van ambitie. Begrijpt u de gruwel van de situatie? De hersenen streven van nature naar een object van afhankelijkheid, maar jij kent zelf de gevolgen hiervan. Oké, maar wat is hier het trauma, vraag je? Hier gaat het om. Een klein percentage van de drugsverslaafden verlaat nog steeds hun leven. Het is lang, pijnlijk en ook erg duur, maar het gebeurt. Het leven na de ervaring met heroïne heeft dus altijd een negatief contrast vergeleken met het exacte genot van de naald. Het leven is altijd een verliezer, hoe gelukkig het daarna ook is. En dit is waar mensen tot het einde mee moeten leven. Ik heb het niet eens over de sociale gevolgen en de impact op de gezondheid. Daarom mag je niet met Aphrodite slapen. De godin van de liefde zal nooit tot het einde bij je blijven - je bent tenslotte maar een persoon. In plaats daarvan zal Ze je een kort bezoek brengen, waarna elke vrouw in je leven vervaagd en grijs zal worden. In die zin voel ik mij gesterkt door het idee dat het beleefd weigeren van een godin de beste actie is waar een sterveling toe in staat kan zijn._________________________________• Psychotherapie in het kader van de Gestalt-benadering: http://psybox.su/