Van de auteur: lees hier meer over mijn methode om de sfeer in het gezin te veranderen: Waarom worden we niet “gehoord”? Ik wil het hebben over waarom we ons vaak daartoe gedwongen voelen in conflict komen met dierbaren in die situaties waarin we dat helemaal niet willen. Waarom zijn onze woorden vaak “aan dovemansoren gericht” en “vergeten” onze verzoeken, terwijl de kinderen, echtgenoten of ouders tot wie ze gericht zijn ons in principe goed behandelen? iemand aanmoedigen om iets in jouw belang te doen?.. (Als jij je zorgen maakt over iets in het gedrag van iemand anders, ben JIJ het die je ergens zorgen over maakt, en niet degenen tot wie je je richt. En om te beginnen is het het is de moeite waard om “uw eigen belang” in dit alles te erkennen!) -Mam!.. Nou ja, hoeveel kun je zeggen: kijk niet naar “Nieuws” op tv - de druk is weer gestegen!.. (onze ontevredenheid blijft achter de scènes: “... nu voel je je slecht en moet ik voor je welzijn zorgen.. )-Sasha!.. Ik heb je al honderd keer uitgelegd: waarom je geen natte schoenen in de gang, en wat - "weer vijfentwintig"!.. ("... je bent vergeten ze af te drogen, je gaat met natte voeten naar school, en dan weer - afwezigheden, vertragingen, gedoe met je studie... ") Dit soort stereotiepe uitspraken worden door de meeste mensen geuit, zonder na te denken over de 'devaluatie' van hun toespraken en het verlies van hun eigen autoriteit in de ogen van hun gesprekspartner. Want hoe vaker je 'langskomen' zegt, hoe minder ze je horen. Veel ouders klagen dat hun kinderen hen de eerste keer 'niet horen' over verschillende alledaagse kleinigheden. Ik was ook een van hen. Bovendien controleerde ik mijn intonatie, probeerde begrijpelijk te zijn voor de kinderen, maar dit hielp in veel gevallen niet!.. Het was nodig om veel ervaring op te doen in professionele communicatie om typische fouten in de dagelijkse interactie in het gezin op te sporen . Nu zeg ik veel minder woorden tegen mijn kinderen, maar met veel grotere resultaten! Vreemd genoeg hebben observaties van mislukte contacten van mijn cliënten met vertegenwoordigers van de onderwijs- en gezondheidszorgsystemen mij hierbij geholpen. Het is geen geheim dat nu veel mensen dat willen voor zover mogelijk te voltooien om uw wettelijke rechten op deze gebieden uit te oefenen. Ze willen een alternatieve vorm van onderwijs voor hun kinderen; weiger vaccinaties die vanuit hun oogpunt gevaarlijk zijn of elke andere interventie in de immuniteit van het kind, verduidelijk de rechten en verantwoordelijkheden van een persoon die een bepaalde positie bekleedt, enz. Maar zelfs als ze even bekwaam zijn in deze zaken, bereiken verschillende mensen verschillende resultaten. Om precies te zijn: sommigen bereiken resultaten, terwijl anderen in plaats daarvan een langdurige, uitputtende ‘oorlog’ aangaan! Waarom gebeurt dit omdat sommige mensen zich de discrepantie tussen hun doelen en de doelen van hun tegenstander herinneren en hun argumenten opbouwen, rekening houdend met de positie? van de gesprekspartner, terwijl anderen in plaats van een specifiek doel te bereiken energie besteden aan het bewijzen dat ze “gelijk” hebben. Als je praat met iemand van wie je iets nodig hebt en tegelijkertijd weet je dat je tegenstander bijvoorbeeld overtuigd is , van het volgende: ‘De aarde rust op drie pijlers, en draait niet als een gek in de lege ruimte’, dan is het op zijn minst stom om met hem te discussiëren over ‘de baan waarin de planeet rond de zon beweegt, 'of zoiets!.. Een mens is niet beter en niet slechter dan jij als hij anders denkt. Het is de moeite waard om in gedachten te houden dat iedereen het recht heeft om in overeenstemming met zijn ideeën te leven, en als je vrijheid in deze kwestie voor jezelf wilt, respecteer dan een soortgelijke vrijheid voor anderen!... Probeer met je gedrag het volgende standpunt aan te tonen: “Ik respecteer uw systeem, ik twijfel niet aan de waarde ervan (en dus aan uw waarde als specialist en gewoon als persoon!), maar ik heb mijn eigen redenen waarom het op dit moment handiger voor mij is om iets te doen dat binnen de grenzen ligt wet.” Mensen moeten het gevoel hebben dat je ze goed behandelt, en juist op het moment dat je met ze omgaat. Als u uw doel wilt bereiken, moet u van tevoren nadenken: welke gevoelens uw oproep precies kan oproepen, en daar indien mogelijk op anticiperen!Toen ik zelf 13 jaar geleden (!) weigerde mijn kinderen te vaccineren, begreep ik dat de plaatselijke arts ENG was om mijn aanvraag te ondertekenen. Daarom heb ik de arts zo goed mogelijk gerustgesteld, schriftelijk bevestigd dat er geen claims van mijn kant waren bij de gezondheidsautoriteiten, specifieke rechtshandelingen aangegeven voor een dergelijke mogelijkheid, mijn beslissing gepresenteerd als een individuele keuze, en niet als een conceptueel ‘mensverschil’. ”!..) Laten we nu teruggaan naar familie. Om de een of andere reden gedragen we ons alsof al onze verwachtingen onmiskenbaar waardevol zijn voor iedereen!.. Dat wil zeggen, we hebben gelijk, het gaat goed met ons, en degene die we ineffectief aanmoedigen om iets te doen, is verkeerd (schuldig)! niet verrassend dat mensen informatie negeren die u zelf superieur acht aan de belangen van uw gesprekspartner! Hoe correct en zelfs ‘vriendelijk’ je ook bevelen geeft, mensen hebben het gevoel dat hun belangen worden genegeerd, dat ze zichzelf verwaarlozen en onbewust onaangename signalen ‘blokkeren’. In wezen hebben ze in de regel niets tegen je in te brengen - je standpunt heeft een voor de hand liggende betekenis, maar emotioneel WILLEN ze je NIET HOREN!.. Net als een bloem in een pot op het raam, of een katje op uw bank, iedereen voelt de energie die van u uitgaat. Daarom, als u geen sympathie voelt voor uw gesprekspartner op het moment dat u contact met hem opneemt, zal hij reageren met zijn daden, NIET IN WOORDEN, maar in uw ware houding tegenover hem! Toen ik me dit eenvoudige patroon realiseerde, stopte ik gewoon met het starten van een gesprek als ik op dit moment niet met humor en vriendelijkheid naar iemand kon kijken wiens daden niet bij mij passen. Je zult zeggen: “Wat een onzin!.. Daarom kom je naar mij toe, om de situatie te corrigeren als je ontevreden bent over iemand!..” Maar mijn lieve mensen, is het niet absurd om serieus begrip te verwachten van de persoon aan wie je het vraagt? voor wie heb je op dit moment een slecht gevoel, over wie heb je negatieve gevoelens?.. Voor elke handeling (of het gebrek daaraan) in het leven zijn er immers redenen!.. Als een kind boven de “computer” zweeft? , en een grootmoeder staat voor het tv-scherm - ze krijgen er iets van; als het kind zijn tanden niet wil poetsen en de man niet op tijd naar huis wil, hebben ze daar redenen voor! axioma van de gelijkwaardigheid van uw verlangens (“voor hem is dit belangrijk! ") Het zal voor u veel gemakkelijker worden om de aandacht van uw gesprekspartner te trekken voor de ontwikkeling van de gebeurtenissen die u nodig heeft. Omdat je zult merken dat de energie van oordeel geleidelijk je leven zal verlaten, waardoor het veld wordt vrijgemaakt voor echte, effectieve interactie. Alleen wederzijds voordelige samenwerking kan effectief zijn. En u zult daar zeer snel in slagen als u rekening gaat houden met de gelijkwaardigheid van uw posities. Vroeger, toen ik het idee niet kon aanvaarden dat chatten aan de telefoon (urenlang!) veel waardevoller was voor mijn opgroeiende dochter dan academisch succes of orde in de kamer, moest ik voortdurend met haar in conflict komen, ‘waarbij ik het proces introduceerde in een aanvaardbare richting.” Het was voor ons allebei onaangenaam omdat we van elkaar houden en lijden als we ruzie hebben. Maar nadat ik voor mezelf had besloten dat elke handeling, zelfs de meest absurde voor mij, betekenis heeft voor degene die ze uitvoert, heb ik geleerd de ontwikkeling van gebeurtenissen rationeel te beïnvloeden. Hoe, vraag je? Paradoxaal genoeg!.. Ik besef mijn irritatie en zet de "tuimelschakelaar" om: ik probeer de persoon met een "vriendelijk oog" te zien - dit is tenslotte mijn geliefde dochter!.. En deze specifieke situatie doet op geen enkele manier afbreuk van mijn geluk bij het opvoeden van haar!.. “Rook “De klachten verdwijnen en ik zie dat het niet nodig is om tussenbeide te komen - alles zal snel weer normaal worden, of ik kom tussenbeide met kalm vertrouwen en begeleid mijn woorden met oprechte sympathie en aanraking . 1 keer. En in het volste vertrouwen dat er naar mij werd geluisterd, vertrek ik. Meestal is er sprake van enige traagheid voordat iemand kan overstappen. Laat de situatie stromen. Als u met een jong kind omgaat dat zijn geduld heeft verloren, is het gepast om hem eenvoudigweg stevig te omhelzen, hem in uw kalmte te omhullen en hem van andere mensen te isoleren. Als je woorden geen effect hadden, heb je het niet genoeg gewaardeerd)