Van de auteur: Het artikel is gepubliceerd in het project “Psycholoog zal helpen” Je hebt waarschijnlijk wel eens aan kinderen moeten vragen of ze naar de eerste klas willen. Ongeacht hun verlangens, wanneer ze de drempel van school overschrijden, begrijpen de meesten van hen dat het ene tijdperk in hun leven is geëindigd en het volgende begint. De veranderingen zijn inderdaad dramatisch. Kinderen worden zelfstandiger, maar eisen ook meer van hen. Ouders en leraren zijn vaak geïnteresseerd in de beste manier om een ​​omgeving te ontwerpen voor succesvoller leren. Ze streven er op welke manier dan ook naar om het kind te helpen goed te studeren. Hoe zit het met het spel? Als eerdere kinderen werden aangemoedigd om spelletjes te spelen, dan beginnen de meeste volwassenen dit op schoolleeftijd, alsof ze het met elkaar eens zijn, als een nutteloze tijdverspilling te beschouwen. Ik herinner me mijn basisschool. Ik had veel geluk: helemaal aan het einde van onze klas was er een vrije ruimte (ik geloof dat er zelfs een tapijt lag), waar we, moe van het lange zitten op één plek, konden spelen, ons uitleven ons hart ophalen, en rondrennen. Mijn school was heel vriendelijk voor kinderspelletjes. Veel van mijn vrienden praten over iets anders... zij, als eerste-klassers, moesten tijdens de pauzes rustig door de gangen lopen, net als volwassenen. Actieve spelletjes werden onderdrukt met de woorden "Je volgt geen lichamelijke opvoeding!", "Dit is onfatsoenlijk alsof de kindertijd eindigt met het begin van het onderwijs." Als je beter kijkt, zul je merken hoe kinderspellen veranderen. Eenvoudig, vanuit het oogpunt van volwassenen vervult entertainment vele functies die nodig zijn voor ontwikkeling. De basisschoolleeftijd is interessant omdat het kind op dit moment zijn lichaam begint te zien als een integraal systeem dat in de driedimensionale ruimte beweegt. Het is alsof hij empirisch de geledingen van zijn lichaam onderzoekt, de flexibiliteit van de wervelkolom, het uitrekken van skeletspieren en gladde spieren. Psychologen hebben speciale onderzoeken uitgevoerd. De kinderen kregen de contouren van een menselijke figuur, waar ze ‘ingewanden’ tekenden. In de kleuterleeftijd tekenen kinderen wat ze weten dat bestaat, bijvoorbeeld botten. Maar ze begrijpen de relatie niet. De tekeningen van jongere schoolkinderen weerspiegelen precies het bewustzijn van de integriteit van het menselijk lichaam (links is een typische tekening voor een kleuter, rechts is voor een basisschoolleerling). Schoolkinderen zijn geïnteresseerd in interactie met de ruimte en het vinden van een nieuwe. manier om bekende dingen te gebruiken. De mogelijkheid om niet aan tafel te zitten, maar op tafel geeft nieuwe sensaties en kennis. Het simpelweg oefenen van een beweging zal voor een jongere leerling snel saai worden. Het is belangrijk dat kinderen de motorische vaardigheden als zodanig beheersen, bijvoorbeeld het traplopen. Oudere kinderen hebben een verscheidenheid aan speeldoelen nodig, waarbij vaardigheden slechts een middel zijn. Kinderen ontwikkelen motorische en ruimtelijke intelligentie, leren de grootte van hun lichaam te relateren aan de omgeving: andere mensen, dingen. Het beperken van deze mogelijkheid leidt tot verschillende problemen in de toekomst. Vaak is dit onzekerheid in acties, gebrek aan creativiteit, gebrek aan moed om te handelen. U kent wellicht mensen die ‘een stier in een porseleinkast’ worden genoemd. Ze maken voortdurend dingen kapot vanwege hun onhandigheid. Tijdens het transport wordt iemand per ongeluk geraakt of geduwd. In de kindertijd misten ze om de een of andere reden ontwikkeling op het gebied van ruimtelijk-motoriek. Ze hebben een slecht gevormd lichaamsbeeld. Als ze hun eigen grenzen niet voelen, is het eng om je voor te stellen hoe zulke mensen bijvoorbeeld autorijden! Tijdens het rijden moet u immers de vorm en grootte van uw auto 'voelen', en dit is veel moeilijker. Maar dat is niet alles. In onze informatiewereld wordt de linkerhersenhelft zwaar belast en wordt de rechterhersenhelft vaak minder ontwikkeld. De rechterhersenhelft wordt geassocieerd met creativiteit en non-verbale intelligentie; het is verantwoordelijk voor de ‘intelligentie van het lichaam’. Als de hersenen zich disharmonisch ontwikkelen, werkt de overbelaste linkerhersenhelft slechter..