Een postpartumdepressie wordt ook wel postnatale depressie genoemd. Dit is een depressieve periode die onmiddellijk na de bevalling optreedt en twee weken of langer duurt. Volgens statistieken treft deze aandoening tot 15% van de jonge moeders en is het een van de meest voorkomende complicaties van zwangerschap en bevalling. Er wordt aangenomen dat deze diagnose wordt gesteld wanneer de symptomen zich ontwikkelen in de eerste 6 weken na de geboorte van het kind. Deze aandoening wordt gekenmerkt door alle typische tekenen van depressie: slecht humeur, dat chronisch is; verminderde motorische activiteit, zwakte, verlies van plezier bij gebruikelijke activiteiten, zwakte in de ochtend; met voeding (gebrek aan eetlust of de overmatige versterking ervan); een gevoel van minderwaardigheid; een schuldgevoel voor de eigen gedachten, emoties. Als ze om hem geeft, doet ze dat op afstand, zonder vreugde en voldoening te voelen. De tegenovergestelde situatie kan zich ook voordoen wanneer de moeder blijk geeft van overbescherming over de baby. De depressieve stoornis in de postpartumperiode wordt, afhankelijk van de ernst van de symptomen, in drie typen verdeeld: Voorbijgaande postpartumdepressie. Ongeveer 80% van de jonge moeders ervaart plotselinge stemmingswisselingen, zowel vóór als na de bevalling. Meestal is dit te wijten aan veranderingen in de hormonale niveaus. Meestal treden de symptomen 3-4 dagen na de geboorte op en bereiken hun hoogtepunt op dag 7. In dit geval is therapie niet nodig; het probleem verdwijnt binnen een week vanzelf. Een vrouw heeft echter ondersteuning nodig, zonder welke de ziekte zich kan ontwikkelen tot het tweede type postpartumdepressie. Gedeeltelijk is de ziekte een voortzetting van bepaalde mentale afwijkingen die tijdens de zwangerschap zijn ontstaan ​​of aanvankelijk aanwezig waren. Volgens onderzoek ervaart 20% van de vrouwen binnen een jaar na de bevalling karakteristieke symptomen. Bovendien observeert 13% van de moeders ze gedurende twee jaar. In zeldzame gevallen ontwikkelt zich een aandoening die gepaard gaat met wanen en hallucinaties. Het beeld kan worden aangevuld met een obsessie om zichzelf of een kind schade toe te brengen. In een dergelijke situatie kun je natuurlijk niet zonder noodhulp. In de meeste gevallen wordt de ziekte poliklinisch behandeld. De intensiteit van de therapie hangt af van de ernst van de postpartumdepressie. De behandeling kan drie hoofdgebieden omvatten: psychotherapie. Er worden ook aanvullende methoden gebruikt, bijvoorbeeld: massage, acupunctuur. De behandeling wordt voor elke patiënt individueel gekozen. Een milde mate van de ziekte vereist overleg met een psychotherapeut, wat meestal voldoende is. In ernstige gevallen worden antidepressiva voorgeschreven, die beginnen met minimale doseringen die voldoende effect hebben. Nadat de behandeling is voltooid, wordt aanbevolen om de psychotherapie voort te zetten om de kans op terugval in de toekomst te verkleinen. Postpartumdepressie is een ernstige aandoening die aanpassing vereist. Als de ziekte niet wordt behandeld, kan deze verergeren en kan het verloop ervan jaren duren. Daarom is het noodzakelijk om de symptomen zo vroeg mogelijk te identificeren en passende maatregelen te nemen. Uw psycholoog, Polina Checheneva.