We komen allemaal uit de kindertijd van Antoine de Saint-Exupéry. Ik weet nog dat mijn moeder als kind altijd tegen me zei dat ik de weg moest oversteken als het licht op groen was. En ik vroeg me af hoe dit zou kunnen, als auto's bij groen licht rijden, maar wij altijd op rood afslaan. Maar om de een of andere reden vroeg ik het niet aan mijn moeder... Ik twijfelde eraan en vroeg het niet. En toen, op een mooie dag, toen we naar mijn grootmoeder gingen, begreep ik voor het eerst wat de woorden van mijn moeder betekenden. Alleen op de plaats waar een kruispunt was, stond een verkeerslicht voor voetgangers, dat groen scheen. Onze stad is klein en in die tijd waren er waarschijnlijk meerdere van dergelijke verkeerslichten. Op dat moment viel voor mij alles op zijn plaats, een beeld waarin nog maar één stukje ontbrak, vormde zich vanzelf. En ik keek met andere ogen naar de wereld, ogen waarin geen wantrouwen meer bestond, ogen die oprechtheid en geloof uitstraalden. Nu zie ik heel vaak moeders met kinderen die bij rood licht de weg oversteken (misschien hebben ze haast om ergens te komen of willen ze niet staan ​​wachten op groen licht, misschien zien ze gewoon dat er geen auto’s zijn en ze kunnen oversteken; er zijn duizend van dergelijke verklaringen, zo niet meer) vertellen hen dat ze alleen de weg hoeven over te steken als deze groen is (dubbele berichten in transactionele analyse). En hoe zit het met het kind…..en het kind is perplex, omdat de moeder, de persoon die voor hem de autoriteit heeft, zichzelf tegenspreekt. Wat moet een kind dan doen, wat moet hij geloven?! Dat het nodig is om over te schakelen naar groen of dat dit maar woorden zijn en heel anders kunnen, lijkt verkeerd... maar de moeder doet het, en misschien zou het ook zo moeten zijn... Of laten we een andere situatie nemen: een kind waar ik volledig per ongeluk over struikelde en viel. Natuurlijk smeerde ik mijn kleren uit en krabde lichtjes op mijn knie. Hij huilt, hij heeft pijn, hij wil dat zijn moeder medelijden met hem krijgt, wat tedere woorden zegt, maar de moeder (opnieuw om haar eigen redenen en hoogstwaarschijnlijk heeft dit niets te maken met het feit dat het kind viel, maar ze is gewoon in een slecht humeur of om een ​​andere reden) begint op dit moment tegen het kind te schreeuwen dat “hij zo slordig is” en “hoe kan hij zelfs uit het niets struikelen”?! Wat gebeurt er met zulke volwassen kinderen? Hoe lossen zij hun moeilijkheden op? Er zijn natuurlijk verschillende manieren: en iemand lost zijn problemen met succes op, maar alleen op voorwaarde dat zo'n kind een oplossing voor de bestaande tegenstrijdigheid heeft gevonden. En wat gebeurt er met die persoon voor wie de kindertijd vaak uit zulke onoplosbare tegenstrijdigheden bestond? Hoe moeilijk is het voor hem om zich aan het leven aan te passen? Zelf een keuze maken? Ik kan één ding zeggen: het is moeilijk... En heel vaak trekt iemand zich op een belangrijk moment voor zichzelf terug, zonder na te denken over waar dit mee te maken heeft. Hij wordt gewoon bang dat zijn droom uitkomt en wat er daarna zal gebeuren. Dit onbekende maakt hem bang. Dit kan zich uiten in eenvoudige situaties, laten we bijvoorbeeld een vrouw nemen die altijd twijfelt of ze de juiste kledingkeuze heeft gemaakt, of ze de juiste trui, rok (of ander kledingstuk) heeft genomen ... en ze leek het leuk te vinden en toen ze het kocht, begon ze te twijfelen. Dergelijke twijfels ontstaan ​​​​in de kindertijd. Wanneer een kleine man deze wereld verkent. Het is alleen zo dat ze later worden getransformeerd en gebroken door nieuwe ervaringen. Of een andere situatie die bijvoorbeeld verband houdt met werk: iemand is afgestudeerd aan de universiteit, kent zijn vak, heeft voldoende werkervaring, en plotseling komt er een zeer winstgevende baan op zijn pad, maar hij twijfelt alleen maar of hij zijn oude baan moet opzeggen. functie? Zal ik slagen? – en vele andere vragen die de realisatie van je dromen belemmeren. Op zulke momenten moet je stoppen en de voor- en nadelen afwegen. Denk na: waarom ben ik zo bang?! Misschien herinner je je een situatie uit je kindertijd en begrijp je eindelijk dat ‘nu’ het heden is. Alles wat er gebeurde was een waardevolle ervaring, en het helpt ons belangrijke en noodzakelijke beslissingen voor onszelf te nemen, en het hindert ons op geen enkele manier. En ga vooruit richting je droom, wetende!!!